Pål sine høner på haugen ut sleppte,
hønen så lett over haugane sprang.
Pål kunne vel på hønom fornemma:
reven var ute med rova så lang.
/: Klukk, klukk, klukk! sa høna på haugom. :/
Pål han sprang og rengde med augom:
No tor eg ikkje koma heim åt ho mor!

Pål han gjekk seg litt lenger på haugen,
fekk han sjå reven låg på høna og gnog;
Pål han tok seg ein stein uti neven,
dugleg han då til reven slo.
/: Reven flaug så rova hans riste; :/
Pål han gret for høna han miste!
No tor eg ikkje koma heim åt ho mor!

Hadd eg no nebb, og hadd eg no klo,
og visste eg berre kvar revane låg,
skull eg dei både rispa og klora
framantil nakken og bak over lår.
/: Skam få alle revane raude! :/
Gud han gjeve dei alle var daude,
så skull eg trygt koma heim åt ho mor!

Ikkje kan ho verpa, og ikkje kan ho gala,
ikkje kan ho krypa, og ikkje kan ho gå!
Eg får gå meg til kverna og mala,
og få att det mjølet eg miste i går!
/: Pytt! san Pål, eg er ikkje bangen, :/
kjeften og motet har hjelpt no så mangein,
eg tor nok vel koma heim åt ho mor!

Pål han kornet på kverna til å sleppa,
så at det ljoma i kvar ein vegg,
så at agnene tok til å flyga,
og dei vart lange som geite-ragg.
/: Pål han gav seg til å le og til å kneggja :/
No fekk eg like for høna og for egga,
no tor eg trygt koma heim åt ho mor!
...
https://www.youtube.com/watch?v=K4fs8b4dU5I