De ‘pandemie’ psyop voor totalitaire controle (met Karel van Wolferen) | Compendium Pandemonium #2
In het tweede deel van het Compendium Pandemonium spreekt Sven met Karel van Wolferen, journalist met decennia aan internationale ervaring onder de riem en voormalig hoogleraar aan de UvA, over de geopolitieke machinaties achter de coronacrisis; de dwarsverbanden tussen de maatregelen en ontwikkelingen wereldwijd en waar deze op aan lijken te sturen.
Van Wolferen waarschuwt dat de tijd dringt. Wanneer men de punten verbindt wordt duidelijk dat de wereldwijde pandemie-psyop tot de culminatie leidt van een vooropgezet plan voor totalitaire controle en financiële oppermacht, met lijnen door de farmaceutische industrie, big tech, de bancaire sector en enkele van de rijkste en machtigste mensen op aarde.
Hoe langer de coronacrisis voortduurt, hoe evidenter de tunnelvisie van de regering. De stroom aan tegenstrijdige cijfers en onderzoeken die al sinds het begin van de uitbraak via alternatieve media naar buiten komt wordt steevast en zonder verantwoording genegeerd. De dovemansoren in Den Haag en hun schrijnend gebrek aan transparantie hebben inmiddels tot zo veel onvrede en frustratie geleid onder een deel van de bevolking dat zij, met Willem Engel en zijn Viruswaanzin voorop, de straten zijn gaan opzoeken om tegen de coronamaatregelen te demonstreren.
Hun bloemen waren aan de Mobiele Eenheid niet besteed en het enige antwoord dat men kreeg was het waterkanon, waarmee het vooral een demonstratie werd van hoe weinig de Grondwet nog betekent.
De vraagtekens die worden gezet bij zowel het beleid als de beweegredenen die eraan ten grondslag liggen blijven intussen onbeantwoord, worden doodgezwegen of zelfs het zwijgen opgelegd. In de mainstream media wordt het officiële narratief als zoete koek geslikt en doorverkocht terwijl de demonstranten en andere critici worden geframed als hooligans en complotdenkers.
Maar wanneer beleid niet bevraagd dient te worden en bewijs niet geleverd, wie ontbeert er dan kritisch denkvermogen?
Al sinds het begin van de coronacrisis is er volgens de regering, bij monde van minister Hugo de Jonge, geen andere mogelijkheid om het virus te verslaan dan met een vaccin. Hamerend op de dreiging van een tweede golf van uitbraken en met een spoedwet in het verschiet waarvan de eerste versie een ernstige infractie van de grondrechten behelsde blijft de minister volhouden dat men pas veilig is wanneer de bevolking massaal gevaccineerd wordt.
Alternatieven qua behandeling en medicatie lijken ondergeschikt of zelf überhaupt niet serieus genomen te worden en de minister heeft namens Nederland en de 'vaccinalliantie' met Duitsland, Frankrijk en Italië al een overeenkomst getekend met farmaceut AstraZenica over de levering van honderden miljoenen vaccins.
Wanneer het op vaccinatie aankomt worden kritische geluiden onherroepelijk in de hoek van de antivaxxers geduwd; aan de wetenschap mag niet getwijfeld worden, voor nuance is geen ruimte en de mentale gesteldheid van de persoon in kwestie wordt direct in twijfel getrokken. Kan men niet vóór vaccinaties zijn, maar daar eigen voorwaarden bij stellen? Moet men er maar van uitgaan dat de farmaceutische industrie, goed voor een omzet van 1,3 triljoen dollar in 2019, het belang van de bevolking laat prevaleren boven het verdienmodel van ziekte waarmee zij haar rijkdom vergaart?
Romy Quint dook in de historie van beoogd vaccinleverancier AstraZeneca en ontdekte dat het bedrijf geen beste staat van dienst heeft op dit gebied. Haar Facebookbericht met een lange uiteenzetting van de misstanden ging viraal en bereikte ook Sven, die haar uitnodigde voor een toelichting en een gesprek over integriteit, moederschap en de vrijheid tot zelfbeschikking.
Nu de officiële ziekte- en sterfgevallen als gevolg van het coronavirus sterk zijn afgenomen lijkt de ergste paniek uit de samenleving te verdwijnen. Velen pakken de draad weer op, voor zover de overheid dat toelaat: nog steeds houdt men vast aan de anderhalve meter afstand en blijven er scheve verhoudingen tussen sectoren.
Tegengeluiden zoals dat van Maurice de Hond krijgen inmiddels weliswaar een keurig plekje in het publieke debat toegewezen maar in Den Haag trekt men hun eigen plan. Minister de Jonge blijft vastberaden: we zijn pas veilig wanneer er een vaccin is. Tot die tijd wil hij de bevolking voor eigen bestwil in de houdgreep houden en zijn zaken als grondrechten en levensvreugde van ondergeschikt belang.
Los van andere belangen en verdenkingen is de Haagse denkwijze illustratief voor het modeldenken dat de hele wereld heeft gevangen in wetten en regels, procedures en protocollen. In een samenleving bestuurd door politici en juristen, aangedreven door kapitaalkrachtige corporaties, heeft de menselijke maat al lang geleden plaats moeten maken voor bureaucratie waarin vrijheid en spontaniteit worden vermalen. "I suppose it is tempting, if the only tool you have is a hammer, to treat everything as if it were a nail." (Abraham H. Maslow (1966), The Psychology of Science)
Te gast in deze uitzending is Zeger Steenis, voormalig cartografisch tekenaar woonachtig in Turkije, die op het meest ongelukkige moment even terug was in Nederland en hier strandde dankzij de reisbeperkingen. Uit zijn verhaal wordt duidelijk dat, in de wereld van de modeldenkers, de vrije geest op zichzelf is aangewezen.
Kunt en wilt u iets betekenen voor Zeger? Stuur dan een mailtje naar info@eenoorlogreedsverloren.nl en wij brengen u met hem in contact.