Het is al weer iets langer dan gebruikelijk dat ik me meld met een nieuwe video. Maar als ik niks zinnigs te melden heb, dan houd ik mijn mond dicht, en mijn oren en ogen open. Tot ik dit meest recente meesterwerk tegenkwam van Truthstream Media van echtpaar Aaron en Melissa Dykes, het rauwe Americana waar ik van gecharmeerd ben. Het is niet voor niets dat de eerste meerdelige videoserie op dit kanaal hun eerste epos was, The Minds of Men, Nederlands ondertiteld uitgebracht als “De geest van de mens,” een diepe duik in de geschiedenis van de zoektocht naar middelen om ieder mens op afstand te kunnen beïnvloeden en manipuleren, de natste van natte dromen van de heersende kakistocraten. (Herken hierin het woord “kak,” ofwel vieze rommel, afval. Letterlijk betekent “kakistocratie” “bestuur door de slechtsten uit de maatschappij.” Dit terwijl een aristocratie, of “elite,” zoals zij zichzelf graag zien en noemen, juist het omgekeerde is, het beste wat een gemeenschap te bieden heeft om een landsbestuur zo soepel en efficiënt mogelijk te laten verlopen.) Eén van mijn geliefde mentoren, de wijlen onvolprezen onderzoeksjournalist en auteur Jim Marrs, merkte eens op: “Als bestuurders slechts incompetent waren dan zouden ze, al naargelang de wetten der kansberekening, ook regelmatig fouten maken die in ons voordeel zijn.” Deel 1 toont de diepere psychologische dynamiek achter de recente treinramp in East Palestine, Ohio en het vrijkomen van gifstoffen in de lucht na het verbranden van een vrijgekomen mengsel van verschillende chemicaliën. In het tweede deel zien we een toeval dat we al vaker zagen. In november 2022 werd de film “White Noise” uitgebracht. Een maand later was deze comedy te zien bij Netflix. Het verhaalt over een gezin dat moet worden geëvacueerd nadat een vrachtauto op een trein botst en er giftige stoffen vrijkomen. Da's lachen... Niet alleen vindt zo'n vier maanden na de première van de film een treinontsporing plaats waar giftige stoffen vrijkwamen, waardoor inwoners geëvacueerd, op de plek waar de film grotendeels werd opgenomen. Hoe bizar wil je het hebben? Later bleek dat een aantal van de inwoners van het getroffen East Palestine in Ohio een figurantenrol hadden in de film, waar zij speelden dat ze hun huizen moesten verlaten vanwege een gifwolk, ontstaan na een treinramp. Een paar maanden later moesten zij daadwerkelijk geëvacueerd worden na een treinongeluk waarbij schadelijke stoffen vrijkwamen... De film zit vol scenes die je één op één naast de gebeurtenissen in Ohio kunt leggen. Het maakt dat de makers van deze documentaire zich afvragen of dit niet voorbij toeval gaat? Is hier sprake van voorspellend programmeren?

Ik heb het eerder al eens aangehaald. Vertalen is de meest intieme, meest indringende manier van informatie opnemen. Een te vertalen zin één keer horen is nooit genoeg. Je bent gedwongen na te denken over de inhoud van elke zin, de keuze van bijna elk woord. Dan het controleren, en het zin voor zin ondertitelen. In de meeste gevallen werkt het voor mij persoonlijk verrijkend, ik blijf maar bijleren, en het schept vreugde de wereld om je heen beter te kunnen begrijpen. Maar er zijn uitzonderingen. Vandaag is zo'n uitzondering. Dit viel me heel zwaar. Met mijn kanaal had ik de bedoeling mijn reis naar een beter, een vollediger beeld van wereld te delen met zoveel mogelijk anderen omdat ik dingen lijk te zien die velen lijken te missen. Ontbrekende informatie die ervoor zorgt dat het toneelstuk waarvan we allemaal deel uitmaken, als figuranten, meer niet, geen eind kent. De video's die ik in het afgelopen ruim jaar heb vertaald en ondertiteld, met deze erbij inmiddels 99, bevatten voor het absolute merendeel feiten die zijn gebaseerd op informatie die openbaar is voor iedereen die daar de moeite voor neemt, en wellicht enige speculaties, gebaseerd op die feiten, het zijn geen “complotvideo's,” al zullen velen dat helaas anders zien. Hiermee heb ik geprobeerd met jullie, de kijkers, een vertrouwensband op te bouwen met als doel, stap voor stap en goed onderbouwd, toe te werken naar een geloofwaardigheid voor het zonder meer moeilijkst te bevatten onderwerp dat in de laatste vijf video's centraal staat. Een onderwerp dat zo ver afstaat van de dagelijkse beleving van de meesten van ons dat cognitieve dissonantie, wegkijken, ontkennen, bagatelliseren, belachelijk maken van de boodschapper, om de hoek liggen. Het druist in tegen elke conditionering die ons allemaal zijn opgelegd. “Dit kan gewoonweg niet waar zijn. Misschien dat er bepaalde mafketels zijn die in hun hoofd verkeerd bedraad zijn die dat soort dingen wellicht doet. Maar bekende zakenlieden? Politici, wereldleiders zelfs? Beroemdheden? Wereldwijd? En dat dit stil blijft? Niemand iets zegt? Onmogelijk!!!” Er is niets dat ik liever zou willen dan dat ik het bij het verkeerde einde had. Ik ben nu 57, mijn onderzoek begon al als kind, vanaf het moment dat ik kon lezen. Door mijn leven heb ik altijd mijn eigen pad bewandeld, ver weg van anderen. Ik wilde leren, begrijpen, niet zuipen in de kroeg. Door puzzelstukjes te zoeken en op hun plek te leggen kwam ik steeds uit bij voorlopige conclusies die te zot voor woorden leken. Ergens moest ik iets hebben gemist. Ergens moest ik een denkfout hebben gemaakt. Maar tot mijn spijt vond ik op zoek naar wat het hele zaakje in elkaar zou doen storten alleen maar meer bevestiging uit de mond van vermaarde en gerespecteerde onderzoekers als Jim Marrs en de onverschrokken David Ike. Er komt een punt dat de waarheid je in de ogen staart en er geen ontkennen meer aan is. Vandaag is zo'n moment. Heb moed. Kijk, wordt boos, huil, hou elkaar vast. Maar kijk niet weg. Besef waartoe mensen in staat zijn. Zij gaan uit van jouw ongeloof. Maar in deze video komt alles samen. Ken uw vijand. Dit was heel moeilijk. Heel emotioneel. Ik volgde Isaac Kappy in die tijd op de voet en hij voelde als een goede vriend. Het was een schok toen ik hoorde van zijn dood. Dit, en de herinnering, werden ook mij meerdere keren te veel. Sterkte!

In dit tweede deel van bijna 4 uur durende documentaire van TruthStream Media nemen makers Aaron en Melissa Dykes ons mee op een geschiedkundige reis door de ontwikkeling van elektronische manieren om niet alleen de geest van een individu, maar van hele volken te kunnen controleren en sturen, in de richting die een selecte en kleine groep goeddunkt voor allen, met hen aan het roer. Wanneer je bedenkt hoeveel tijd er ondertussen is verstreken, bedenk hoe ver men op dit moment is...

Het beeld van de wetenschap dat ons is opgelegd, indrukwekkende apparatuur, knappe koppen in witte jassen, wekt de indruk van betrouwbaarheid en vernuft. Meer en meer aspecten van ons dagelijks leven raken op één of andere manier aan wetenschap. We genieten van de vooruitgang, het gemak en comfort dat het biedt. Maar is de wetenschap wel zo betrouwbaar? Ook al horen we er nooit over, zijn resultaten die voortvloeien uit wetenschappelijk onderzoek inderdaad goed onderzocht en collegiaal getoetst? De bevindingen zijn ronduit verbijsterend. James Corbett is een onderzoeker en journalist die ik leerde kennen toen hij begon in 2007. In die tijd deed hij veel onderzoek naar de gebeurtenissen van 11 September. Ik vertaalde voor verschillende Amerikaanse organisaties die ijverden voor een nieuw onderzoek hiernaar. En zo kwam ik hem tegen. Vorig jaar werd zijn kanaal met honderden video's verwijderd van YouTube, voor wie beter weet een teken dat hij dichter bij de waarheid komt dan de zelf benoemde "elites" van de wereld graag zien. Voor mij iemand die zeer de moeite waard is om naar te luisteren. In deze video de conclusies van zijn onderzoek naar de betrouwbaarheid van wetenschap.