Mobutu ontmoet president van Zuid-Afrika, Frederik Willem de Klerk in Goma (1989)
Op 25 augustus 1989 ontmoetten de Zairiaanse president Mobutu Sese Seko en de waarnemend president van Zuid-Afrika, Frederik W. De Klerk, elkaar in Goma, Zaire. Ze hielden bijna drie uur lang besprekingen om de wankelende wapenstilstand in de 14-jarige burgeroorlog in Angola te redden en onduidelijke afspraken te verduidelijken die waren overgebleven na een vredesakkoord tussen rebellenleider Jonas Savimbi en de Angolese president Jose Eduardo dos Santos op 22 juni 1989.
In een gezamenlijke verklaring benadrukten de leiders de delicate situatie en kwamen ze overeen om een gemeenschappelijke diplomatieke strategie te volgen tijdens deze kritieke fase in Angola. Hoewel de details van hun gesprekken niet werden onthuld, gaven ze aan dat ze van plan waren om diplomatieke contacten voort te zetten.
Deze bijeenkomst was van belang omdat de uitkomst invloed kon hebben op de terugtrekking van Cubaanse troepen uit Angola. Het vredesakkoord tussen Savimbi's troepen (gesteund door Zuid-Afrika en de Verenigde Staten) en de Angolese regering was cruciaal voor de regionale stabiliteit, aangezien het verbonden was met het door de VS bemiddelde vredesakkoord voor VN-toezicht op verkiezingen in Namibië en de terugtrekking van Cubaanse troepen uit Angola.
Savimbi's beslissing om het staakt-het-vuren op te heffen en het vechten te hervatten, was deels te wijten aan een #misverstand over zijn status tijdens het vredesproces. Er was een verschil tussen zijn interpretatie van het Gbadolite staakt-het-vuren akkoord en de interpretatie die naar voren werd gebracht door de Zambiaanse president Kenneth Kaunda. De Klerk en Mobutu probeerden deze verschillen aan te pakken en compromissen aan te moedigen om te voorkomen dat de vijandelijkheden zouden worden hervat.
Dans ce court métrage de 1952, intitulé sobrement "Bakuba", Gérard De Boe montre l'étendue du savoir des Kuba en matière d'art. Bien entendu, la statuaire est prépondérante bien que les masques ne soient pas présentés dans le film. Les chefs d’œuvres sont présents mais le plus intéressant est de voir les artistes sculpter des effigies de Ndop vraissemblablement destinées à un usage marchand.
Une étonnante statue montrant un personnage surmontant un autre attire l'attention tant ce type de sculpture relève aussi d'autres groupes ethniques. Un parallèle intéressant est d'ailleurs fait entre les motifs des tissus et l'art des scarifications dans lesquels on retrouve les symboles géométriques et leur technique de traçage. La scarification du corps aussi unique que les tracés des velours confère à la fois une appartenance aux différents groupes du royaume Kuba (Bushoong, Shoowa, Ngeende, Pyaang, Kete, etc.) et une stricte individualité à celle qui les porte.
Le reportage se termine enfin sur le fardeau du roi des Kuba, le Nyim ou Niymi, portant son formidable costume (donné pour 80 kilogrammes dans le reportage) uniquement le jour de son intronisation et le jour de sa mort. Ce précieux témoignage, renvoie à la rareté et à la beauté mystérieuse d'une Afrique à la fois fantasmée et réelle.
Suivre sur Twitter: https://Twitter.com/BasedCongo
#CongoBelge #Bakuba #CinemaColonial
"La démocratie en marche (1848-1894)" - L'industrie wallonne, en pleine innovation, prospère autour de ses charbonnages, de sa métallurgie, de ses verreries. Mais le sort des ouvriers est abominable. L'urbanisation progresse et Léopold II crée l'Etat indépendant du Congo. Parallèlement, mais à petits pas, la démocratie évolue : suffrage universel tempéré par le vote plural, émergence d'une conscience ouvrière et d'un "pilier socialiste". Naissance aussi d'un "sentiment flamand".
Suivre sur Twitter: https://twitter.com/BasedCongo
#AnnieCordy #Belgique #Belges
...
https://www.youtube.com/watch?v=JUiGR5XhiF4
Greetings from 1950's "Kamembe International Airport", Located near Lake Kivu in the then Western Province region of Belgian Ruanda-Urundi.
Follow on Twitter: https://twitter.com/BasedCongo
Video by: https://www.flickr.com/photos/pgkivu/
#BelgianCongo #BelgianRuandaUrundi #KamembeAirport
Het Verdinaso (Verbond van Dietsche Nationaalsolidaristen) werd opgericht in oktober 1931 door Joris Van Severen als reactie op de onmacht van de Vlaamse beweging. De oorspronkelijke doelstelling was het streven naar de eenmaking van Nederland, Vlaanderen en Frans-Vlaanderen, en het volledig hervormen van de staat en de maatschappij. In 1934 veranderde de visie van de beweging, en ze richtten zich op het samengaan van Nederland met heel België en Luxemburg in een bourgondisch rijk: het "Dietsche Rijk der Nederlanden". Van Severen beroepte zich hierbij op het volksnationalisme en streefde naar een anti-parlementaire en anti-democratische aanpak om solidariteit tussen klassen te bevorderen via een corporatief systeem. Hiermee brak hij met het traditionele Vlaams-nationalisme en gaf hij de voorkeur aan een staatsnationalisme, dat in Vlaamse kringen vaak gepaard ging met kritiek op het Belgische bestel. Van Severen wilde ook de dynastie en het koninklijke gezag versterken, wat sympathie kreeg van Koning Leopold III.
Na 1934 verloor het Verdinaso veel sympathie in Duitse kringen vanwege het verlaten van de pan-Germaanse koers. Vanaf dat moment wilde Van Severen niet langer de Belgische staat omverwerpen, maar er geleidelijk de macht in veroveren. Gaandeweg begon hij te dromen van een Diets imperium dat niet alleen België en Nederland omvatte, maar ook hun koloniën, zoals de Nederlandse Antillen, Suriname, Belgisch Congo en Indonesië. Deze grootse imperiale staatsopvatting vormde in 1936 de basis voor de grote belangstelling van het Belgische establishment.
Professor Jef Van Bilsen was tot 1942 een vooraanstaand lid van het Verdinaso, maar daarna sloot hij zich aan bij het Leopoldistisch verzet en in 1944 bij het geheime leger. In 1955 presenteerde hij als eerste een plan voor de dekolonisatie van Belgisch Congo, genaamd het "dertigjarenplan voor de politieke ontvoogding (politieke emancipatie) van Belgisch Afrika". Het plan omvatte een geleidelijke overgang van dertig jaar om de Congolese elite voor te bereiden op een onafhankelijk Congo. Helaas kwam zijn plan nooit tot bloei, omdat Congolese nationalisten (Alliance des Bakongos) met een tegenmanifest onmiddellijke onafhankelijkheid eisten.
Volg op Twitter: https://twitter.com/BasedCongo
#Verdinaso #JorisVanSeveren #JefVanBilzen #MauriceDeWilde #DeNieuweOrde #Dietsland #BelgischCongo
...
https://www.youtube.com/watch?v=ixNvDkPOcL8
Onder het koninklijk paleis van Laken werd door Koning Leopold II na 1890 een heus ondergronds treinstation gebouwd. Tot 10 meter onder de grond, zouden staatsleiders en vorsten per spoor direct tot aan een marmeren trap in het kasteel geraken om er internationale conferenties bij te wonen. Koning Leopold II financierde het treinstation met fondsen die hij ontving uit de toenmalige Congo-Vrijstaat. Koning Albert I, die na de overdracht van Congo aan België niet meer van deze inkomsten genoot, legde de werken stil, en zo werd het treinstation nooit afgewerkt.
Volg op Twitter: https://twitter.com/BasedCongo
#LeopoldII #Leopold2 #PaleisVanLaken
Terwijl het Belgische leger in eigen land bijna vier jaar lang achter de IJzer het laatste stukje grondgebied verdedigde, waren de Belgische koloniale troepen in Afrika in het offensief. Onder leiding van Belgische officieren veroverden Congolese soldaten van de Force publique een stuk Duitse kolonie, tien keer zo groot als België. De verovering van Tabora betekende voorlopig het einde van de Belgische operaties. De Belgische regering leek niet bereid de Force Publique verder in te zetten. Pas in het voorjaar van 1917 kon een beperkte Belgische troepenmacht in actie schieten.
De Belgisch-Congolese troepen stonden onder bevel van kolonel Armand Huyghé en waren verdeeld in twee brigades. De eerste achtervolgde de troepen van majoor Wintgens, die nog altijd in de streek van Tabora opereerde, de andere hielp bij de strijd tegen de hoofdmacht van Lettow-Vorbeck, dienaar het zuiden was uitgeweken. De achtervolging van de troepen van Wintgens duurde vijf maanden, hoewel de zieke Duitse majoor zelf al in mei 1917 gevangen werd genomen. Maar reeds in mei 1917 ontruimden de Belgische troepen Tabora, volgens een afspraak met de Britten. De Force Publique controleerde wel nog de oostelijke oever van het Tanganyikameer en een strook tot aan het Victoriameer, met de bedoeling daar te blijven.
De Britten dachten er anders over. Door de verovering van Duits Oost-Afrika konden ze een oude droom realiseren: de spoorweg Caïro-Kaapstad, van het noorden tot het zuiden van Afrika, helemaal op Brits territorium. Die spoorweg (die er uiteindelijk nooit zou komen) moest tussen het Victoria- en het Tanganyikameer lopen. Dus wilden de Britten daar de baas worden. Op de vredesconferentie van Parijs, in 1919, probeerden de Belgen het veroverde gebied te behouden of – nog beter – te ruilen tegen ander gebied in Afrika: een stuk Angola aan de monding van de Congostroom, of delen van Uganda en Soedan.
Het pakte anders uit. De Belgische delegatie in Parijs vernam via de kranten dat de grote mogendheden beslist hadden om heel het voormalige Duits Oost-Afrika aan de Britten toe te wijzen, onder de vorm van een mandaatgebied van de Volkenbond. Na zware protesten mochten de Belgen dan toch een deel van hun veroveringen houden. Ruanda-Urundi werd een Belgisch mandaatgebied. Bovendien mochten goederen vanuit Congo zonder douanerechten via de Tanganyikaspoorweg worden vervoerd naar de Indische Oceaan.
Volg op Twitter: https://twitter.com/BasedCongo
#Rwanda #Burundi #BelgischeKoloniën
July 1947, Prince Regent Charles of Belgium visits the Rwandese part of the mandate territories of Belgian Ruanda-Urundi, Where the Prince and Rwandan King 'Mutara III Rudahigwa' oversee a traditional spectacle in which Elite Royal Tutsi Warriors present their Athletic skills.
Follow on Twitter: https://twitter.com/BasedCongo
#PrinceRegentCharles
#RuandaUrundi
#BelgianRwanda
De Bijzondere Parlementaire Commissie Koloniaal Verleden, kortweg Congocommissie, ook bekend als de Schaamtecommissie of Black Lives Matter-commissie, werd opgericht onder druk van gewelddadige protesten van Black lives Matter, en werd belast met het onderzoeken van de Onafhankelijke Congostaat en het Belgische koloniale verleden in Congo, Rwanda en Burundi, de impact ervan en de gevolgen die eraan moesten worden gegeven. De commissie werd uiteindelijk een schouwspel van demagogie en zelfhaat en staat tot op heden bekend als een van de grootste schandalen uit de Belgische parlementaire geschiedenis.
Deel 16:
Bijzondere commissie belast met het onderzoek over Congo-Vrijstaat (Mercator): Bespreking van amendementen op het voorstel van aanbevelingen.
00:00:00 wachtbeelden - images d'attente
00:21:15 Piedboeuf Benoît (MR)
00:24:21 De Block Maggie (Open Vld)
00:25:26 Lacroix Christophe (PS)
00:28:26 Ravyts Kurt (VB)
00:31:33 Van Hees Marco (PVDA-PTB)
00:35:20 Defossé Guillaume (Ecolo-Groen)
00:38:51 Briers Jan (cd&v)
00:41:34 Depraetere Melissa (Vooruit)
00:42:47 Roggeman Tomas (N-VA)
00:46:15 Briers Jan (cd&v)
00:50:58 Ravyts Kurt (VB)
00:51:24 Ponthier Annick (VB)
00:51:58 Roggeman Tomas (N-VA)
01:03:42 Briers Jan (cd&v)
01:04:25 Defossé Guillaume (Ecolo-Groen)
01:06:21 Lacroix Christophe (PS)
01:07:26 Van Hees Marco (PVDA-PTB)
01:10:31 voorzitter - président
Volg via Twitter: https://twitter.com/BasedCongo
Volg op TikTok: https://www.tiktok.com/@belgiancongo
#Congocommissie #BlackLivesMatter #Politiek
...
https://www.youtube.com/watch?v=-B0mHdEUbBE
Telefacts reportage uit 1995 over President Mobutu Sese Seko vanuit Gbadolite, ter viering van 30 jaar Zaïrees presidentschap.
Gbadolite was de residentie van de ouders van Mobutu Sese Seko, de president van Zaïre. Hij zorgde ervoor dat de inwoners van Gbadolite een aantal voordelen genoten die de rest van het land niet had, zoals betrouwbare elektriciteitsvoorziening door de SNEL en drinkwater van de Regideso. De wegen werden er goed onderhouden, in tegenstelling tot in de rest van het land.
Mobutu bouwde Gbadolite uit tot een luxueuze stad, soms "Versailles in de jungle" genoemd. Hij liet een waterkrachtcentrale bouwen op de Ubangi-rivier in Mobayi-Mbongo; de internationale luchthaven Mwanda, waar de Concorde kon landen; en drie grote paleizen. Tijdens het bewind van Mobutu waren in Gbadolite ondernemingen gevestigd zoals CDIA voor landbouwproducten, SOZAGEC voor wegenaanleg en SAFRICAS voor woningbouw. De stad had een ziekenhuis met hoogtechnologische faciliteiten, dat in 1997 werd vernield. Gbadolite had ook een Collège présidentiel, een middelbare school die door de paters jezuïeten werd geleid.
Net buiten Gbadolite, in Kawele, werden twee paleizen gebouwd. Het ene was een complex met Chinese pagodes en het andere een modern landhuis. Zij werden gebruikt als residenties voor Mobutu en zijn gasten. Het drie verdiepingen tellende paleis in Gbadolite zelf werd gebruikt voor openbare evenementen.
Volg op Twitter: https://twitter.com/BasedCongo
#MobutuSeseSeko #ZaIre #Gbadolite
...
https://www.youtube.com/watch?v=7m1nn6cjOLw