Met de nodige humor, sarcasme en cynisme zegt Gerald Celente waar het op staat. Al tientallen jaren leider in de wereld in het voorspellen van financieel-economische, sociaal-maatschappelijke en technologische trends en oprichter van het Trends Journal, dat wekelijks verschijnt, een dikke 100 pagina's aan informatie, zonder advertenties, was hij eerder een graag geziene gast in de grote talkshows. Tot hij iets onwelgevalligs zei. We weten ondertussen, zo gaan die dingen. Overheid en media trekken één lijn, en je wordt afgemaakt, zwartgemaakt, kalt gestellt, geïsoleerd. Het is een klein wonder dat zijn kanaal op YouTube nog steeds bestaat... Zijn vaak grof taalgebruik zou je kunnen kwalificeren als gerechtvaardigde boosheid. Vandaag valt het mee... Gerald stelt hier de vragen die ook al jaren rondspoken in mijn overpeinzingen. Hoe kan het toch dat Thierry Baudet, die met regelmaat zo prat gaat op zijn intellect, bij elke gelegenheid dweept met Israël? Hij is toch zo voor de rechten van burgers? Maar dan weer niet van de Palestijnse burgers? En waarom spreekt niemand hem hierop aan? Zijn ze daar zo los van de dagelijkse realiteit van zo'n 10 miljoen medemensen die al decennia lang worden bezet op eigen grondgebied, waar meer en meer land werd geannexeerd, met geweld en intimidatie, met superieur wapentuig tegen stenen en stokken? En wanneer zij zich verweren zijn het militanten? Zij zijn de boosdoeners? Hadden wij hier in Nederland tijdens de Tweede Wereldoorlog niet ook het zo vaak geroemde verzet? Inderdaad, de geschiedenis wordt bepaald door de “overwinnaars.” Nu heeft iedereen de mond vol over “Poetins illegale oorlog.” Zelfs de site die ik als online woordenboek gebruik meldt trots, vergezeld van het Oekraïense geel/blauw, dat de Oekraïense taal nu ook is toegevoegd. Alle propaganda en oorlogshitserij terzijde, feit blijft dat de Oekraïense regering in 2014 aan de macht kwam na een staatsgreep, geholpen door de VS. Of geïnstigeerd door de VS? Ik weet het niet, ik was er niet bij. Maar we weten van de wreedheden die werden begaan bij dat deel van de bevolking van Oekraïne, op de Krim en in de regio Donbas. Van oudsher hadden zij veel meer binding met Rusland dan met hetgeen waartoe Oekraïne in hun ogen was vervallen. Daar wilden zij geen deel aan hebben, hielden referenda voor afscheiding, waar ruim 90% voor stemde, riepen hun onafhankelijkheid uit en vroegen Rusland om opgenomen te worden in de Russische federatie. De Krim is jarenlang afgesloten geweest van drinkwater, op bevel van de Oekraïense regering, die aardige en dappere mensen... Volgens internationaal recht is kunnen beschikken over drinkwater een fundamenteel mensenrecht. Ofwel, de westerse wereld, diezelfde westerse wereld die nu Oekraïne vol pompt met wapentuig, heeft dit jarenlang toegestaan. Hoezo “op regels gebaseerde wereldorde?” Regel 1 is zeker: alles wat ons goeddunkt is gerechtvaardigd? Hypocrisie ten top. Maar de wereld weet het niet. Ze keken liever naar hun favoriete soap of voetbalteam... En als je gedirigeerd wordt rechts te kijken zie je links niets... Een lid van de Russische Veiligheidsraad riep op tot de “de-satanisatie” van Oekraïne en beweert dat “het land onderdak biedt aan honderden satanische, radicale sekten.`” Moeten we ons misschien al zorgen gaan maken hoeveel van de opgenomen vluchtelingen uit Oekraïne, volgens de NOS gisteren dit jaar al 97.000, een dergelijk gedachtegoed aanhangen?

Dit is geen satire. Het is werkelijkheid, en helemaal niet grappig. Het lijkt bijna een wereldwijd fenomeen, in ieder geval in de zogeheten Westerse wereld, een aanduiding die men daar graag ziet als synoniem aan beschaafd. Het is maar wat je beschaving noemt. Is dit het resultaat van hoeveel...? 2.000? 4.000? 6.000 jaar “beschaving?” En dit is waar we zijn? Mijn hart treurt om de toekomstige generaties. Want ook in Nederland zagen we de afgelopen weken de nodige verontwaardiging bij sommigen (waar anderen het weer probeerden af te zwakken of te vergoelijken) rond de themaweek “Lentekriebels” (een hele week, dus veel gelegenheid tot herhalen van hetzelfde, zodat de conditionering zo goed mogelijk postvat). En omdat herhalen van hetzelfde dé methode is om iets in iemands hoofd te prenten herhaal ik het hier nog maar een keer, in de hoop dat het diep doordringt, tot een niveau voorbij slechts weten en een realisatie wordt waarnaar je gaat handelen. Herhaling is de sleutel tot conditionering. Je ontkomt aan de conditionering wanneer je je afwendt van de herhaling. Jammer van die leerplicht... Zoals propagandaminister van Hitler, Joseph Goebbels, al zei: Blijf een leugen herhalen en maak hem groot. Blijf hem herhalen en de mensen zullen het geloven. Ze zullen niet kunnen geloven dat een dergelijk groots ooit een leugen zou kunnen zijn. En nu komen ze voor je kinderen. Zoals te zien in de video wordt weerloze kinderen geleerd over de laatste trends in het denken over geslacht. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is. En het spijtige is, voor die kinderen wordt het dat zo ook. Want kinderen hebben hersenen die nog lang niet af zijn. Geen referentiekader om aangeboden informatie aan af te meten. Ze slikken het voor de spreekwoordelijke zoete koek. De juf (of meester, of ding) voor de klas is de autoriteit, in praktisch opzicht waarschijnlijk meer nog dan de ouders, waar het gaat om overdragen van kennis en informatie. Maar natuurlijk zijn ouders voor de kinderen ook een autoriteit. Hoe ga je er als ouder mee om als je kind uit school thuiskomt, en je vraagt: wat heb je vandaag op school geleerd? En je kind van vier vertelt je dat je zelf kunt kiezen of je een jongen of een meisje wilt zijn, of geen van beide, hoe ga je daar als ouder dan mee om? Als jij er anders over denkt, normaal eigenlijk, zoals het altijd is geweest, niks ingewikkelds, moet je dan de juf gaan corrigeren? En wat doet dat voor de vertrouwensband tussen kind en juf, e.d.? Tussen de ouders en het kind? Het maakt zaken onnodig hopeloos complex. Mijn mening? De biologische kant van seksuele voorlichting, daar kan ik me nog een rol bij voorstellen voor de school. Maar seksualiteit is zo individueel dat die educatie thuishoort bij de ouders.

In een tijd waarin ik nog niet zoveel wist over hoe de wereld werkelijk in elkaar steekt en werkt vroeg ik me altijd af waarom zeer rijke mensen het toch nodig vonden om almaar rijker te worden. Toen dacht ik nog dat het gewoon een ego-ding was, een soort van competitie, wie heeft het meeste geld? Jaren later diende zich echter een meer plausibele reden aan. Deze club ontleent aan het feit dat ze zo rijk zijn het recht om te bepalen welke richting de wereld op moet voor de overige, minder gefortuneerde miljarden mensen. Wat ook geen probleem zou zijn als we hier te maken zouden hebben met personen van wie de menselijke faculteiten, zoals sympathie, mededogen, medemenselijkheid, volledig intact waren, filantropen die het beste voor hebben met de mensheid. Wie zijn werk heeft gedaan weet echter wel beter. In veel gevallen is het fortuin dat hen ten deel viel het resultaat van corruptie, omkoping, vriendjespolitiek, handel met voorkennis, spionage, chantage, kortom, vieze spelletjes. En uiteindelijk gaat het helemaal niet om geld, het gaat om de macht die je ermee kunt kopen, want bijna iedereen heeft zijn prijs. In de VS bezet Nancy Pelosi de positie van voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, zeg maar hun Tweede Kamer. Op een dergelijke plek heb je natuurlijk toegang tot informatie die niet openbaar is, bijvoorbeeld dat je weet dat er binnenkort ergens over gestemd gaat worden en redelijkerwijze de uitslag kunt voorspellen. Onlangs ontstond ophef en verontwaardiging toen bekend werd dat haar manlief Paul Pelosi voor zo'n $5 miljoen aandelen had gekocht in gigant in computerhardware NVIDIA. Heeeeel toevallig was dat net voor in het Huis, onder leiding van zijn vrouw, werd gestemd voor een grote subsidie voor die industrietak, waardoor de koers aardig steeg. Katsjing! (Da's het geluid van de kassa van de Pelosietjes thuis.) Oh, en eerder kocht hij aandelen Microsoft, heeeeeel toevallig net twee weken voor bekend werd dat het leger een order plaatste bij Microsoft voor hardware ter waarde van $22 miljard. Katsjing! Die Paul heeft echt gevoel voor zaken doen! We schrijven het verleden. 114 jaar eerder. In 1908 spande de Amerikaanse overheid een proces aan tegen Stadard Oil Trust, de oliemonopolist die John D Rockefeller maakte tot Amerika's eerste miljardair. Gezien de waarde van de dollar sinds die tijd is afgenomen met meer dan 95% is dat een hele smak geld. Indien het geld eerlijk zou zijn verdiend dan zou je voor dat feit wellicht enig respect kunnen hebben, hoewel ik persoonlijk vind dat een dergelijke mate van rijkdom in de handen van één persoon compleet pervers vind. De menselijke aard kennende kan het alleen maar tot problemen leiden. De naam van de familie Rockefeller zijn we op deze ontdekkingsreis al vaker tegengekomen, en dit zal niet de laatste keer zijn. Veel van de ellende waarmee we vandaag de dag worden geconfronteerd, verrot onderwijs, verrotte medische zorg, verrotte media, etc. is terug te voeren naar de macht en invloed die werd gekocht door Rockefeller en consorten uit die tijd. Een deel met een oranje tintje... Ida Tarbell: The History of the Standard Oil Company - https://archive.org/details/cu31924096224807/page/n11/mode/2up

Nog voor we toekomen aan de onthullingen over de CIA wordt al een uitermate belangrijk punt gemaakt. Het was me al lange tijd bekend en één van de zaken die mij het meest zorgen baart; infiltratie van... van wat eigenlijk niet...? door elementen uit de wereld van inlichtingendiensten, in opdracht van een steeds meer autoritair wordende overheid. Ook hier zien we weer een gouwe ouwe, een veelgebruikte strategie om macht te behouden, te voorkomen dat tegengeluiden zich organiseren voorbij een bepaalde mate. Voor een beweging is enige organisatie nodig, meestal door vrijwilligers die zich aanmelden voor de goede zaak. Maar wie controleert wie wie is en wie waar vandaan komt? En met welke intentie? Nog altijd brengt het me in een soort staat van verwondering als ik terugdenk aan de tijd van Pim Fortuyn. Het strekt te ver om hier het hele verhaal uit de doeken te doen, maar in het kort; Leefbaar Nederland was in opkomst, Pim werd de voorman, deed een provocatieve uitspraak over de Islam, werd afgezet, richtte zijn eigen partij op, Lijst Pim Fortuyn, dreigde een klinkende overwinning te behalen bij de Tweede Kamer-verkiezingen van 2002, werd zes dagen voor die verkiezingen vermoord, en toen was daar Matt Herben die de leiding op zich nam en de zaak de grond in hielp. Maar hoe kon het daartoe komen? Er was voor Leefbaar een selectiecomité voor mogelijke kandidaat partijleden. Pim maakte daar geen onderdeel van uit. Voor deze commissie verscheen een vreemd mannetje die tijdens het gesprek op de proppen kwam met foto's van hemzelf met prins Bernhard en de paus... Dit relaas werd doorverteld aan Pim, maar zonder dat de naam werd genoemd. Die zou hebben gezegd “weg met die man.” “Die man” was... Matt Herben... Afkomstig uit de hoek van defensie, sterk voor de aanschaf van ramptoestel Joint Strike Fighter, terwijl Pim daar een fel tegenstander van was. Was Matt Herben een infiltrant die daar was geplaatst vanuit een vooropgezet doel? Werd Forum voor Democratie wellicht op een zelfde manier van binnenuit opgeblazen, in aanloop naar de verkiezingen van 2020 waar zij volgens de peilingen een grote winst zouden behalen? De gereedschapskist van geheime diensten zit vol met middelen, zwart maken, chantage, moord, economische oorlogsvoering, om er een paar te noemen, om te voorkomen dat een waar leider door de mazen van hun strakke net glipt, iemand die nobel, oprecht en eerlijk is en beschikt over het vermogen een boodschap uit te dragen op zo'n manier dat iedereen het begrijpt. Eén dergelijk persoon zou al hun snode plannen in de war kunnen sturen. Elke organisatie met enige potentie om heel veel mensen mee te krijgen, om zaken ten goede te keren voor het welzijn van het volk, wordt geïnfiltreerd, voor het geval dat. Nu staat BBB hoog in de peilingen. Je kunt er donder opzeggen dat zich daar al één of meerdere “goed bedoelende en bekwame” mensen hebben aangemeld. Voor het geval dat.