İslâm’da “Felsefe”nin yeri nedir? Felsefenin hakikate ulaşmada en mühim vasıta olarak gördüğü aklın hudut ve salâhiyeti hakkında neler söylemek istersiniz? Her şeyden önce felsefe akla, İslâm ise nakle (yani Kur’ân ve Sünnet’e) istinâd eder. Nakle istinâd eden derin bir tefekkür sistemi olan İslâm ile, akla dayanan felsefe arasında, gâye ve hedef itibariyle benzerlik olsa da, metod, vâsıta ve salâhiyet bakımından büyük bir fark mevcuttur. Bunun yanında, yaygın olarak kullanılan “İslâm Felsefesi” tâbiriyle de; İslâm Âlemi’nde, İslâm tefekkürü içinde yetişmiş mütefekkirlerin veya tefekküründe felsefeye ağırlık vermiş olanların görüşleri kastedilir. Bâzen de dînin mücerred hakikatleri anlatılmak istenir. Yoksa bu ifâde, İslâmʼın felsefeye müsâid olduğu mânâsına gelmez. İslâm, akla büyük bir değer verir. Onu, Allah katında mes’ûl sayılmanın iki temel şartından biri olarak kabul eder.[1] Akla bu derecede ehemmiyet veren İslâm, müʼminleri her vesîleyle, hayatın hakikatlerini ve ilâhî beyanların hikmetlerini tefekküre yönlendirir. Lâkin, bu hikmet ve hakikatleri idrâkte, insan aklının zaaf ve kifâyetsizliği Cenâb-ı Hakk’ın mâlûmu olduğundan, tarih boyunca -rivâyete göre- 124 bin küsur peygamber göndererek Rabbimiz, insanı hiçbir zaman yardımcısız bırakmamıştır. Yine insanlığı hakikate ulaştırmak için suhuf ve kitaplar vahyetmiştir. Bu keyfiyet bile, aklın hakka ve hayra, yani doğruya ve gerçeğe ulaşmada tek başına yeterli olmadığını göstermeye kâfîdir. Zira akıl bu hususta yeterli bir vâsıta olsaydı, Cenâb-ı Hak insanlığa bunca peygamber ve kitap göndermezdi. Peygamberler, bütün insanlık için, Allâh’ın en büyük nîmetidir. Zira en büyük hakikatler, Allâh’ın kendilerine peygamberlik lûtfettiği müstesnâ kullarının aracılığı olmadan öğrenilemez. Hâlbuki felsefe ve benzeri yollar, peygamberlerin tebliğ ve irşâdı olmadan, kendi gayretleriyle, hakikati anlamak iddiâsındadırlar. Lâkin insanlar, peygamberlerin hiçbir dünyevî karşılık beklemeden, Allâh’ın zât ve sıfatları hakkında verdikleri o muhteşem ilmin bir zerresini, binlerce senelik felsefî düşünce, araştırma, inceleme, müşâhede ve nefsi arındırma yoluyla bile elde edemezler. Ayrıca bir hakikattir ki, aklın ortaya koyduğu bilgiler; şüphe, tereddüt, hatâ, noksanlık ve yanılma tehlikelerinden hiçbir zaman tam olarak arınmış olamaz. Zira akıl; kanaatlerin, kalıplaşmış düşüncelerin ve dış çevreden gelen müsbet ve menfî telkinlerin az veya çok, ama mutlakâ tesiri altında kalır. Hırs, öfke, heves gibi zaaflardan; unutma, dalgınlık ve hatâ gibi kusurlardan bütünüyle kurtulamaz. Onun ulaştığı pek çok hüküm, bu dış renklerle boyanmış ve karışmış olarak ortaya çıkar. Yani akıl, hatâsız bir kaynak değildir. [1] Bu şartlar; bâliğ olmak, yani bülûğa ermek ve âkil olmak, yani hatâyı sevâbı ayırt edebilecek seviyede aklî melekenin gelişmiş olmasıdır. Bu sebeple çocuklar ve mecnunlar, İslâm nazarında amellerinden mes’ûl sayılmazlar. Yazının devamı için: http://www.osmannuritopbas.com/islamda-felsefenin-yeri-nedir.html ... https://www.youtube.com/watch?v=kDGXeI9HRqc

Üstad Kadir Mısıroğlu birçok sohbetinde yer yer parantez açarak olayların, nesnelerin, sıfat ve daha nicelerinin detaylarına dair çoğu kimsenin düşünmediği veya aklına dahi getirmediği hikmetleri dile getirerek düşünce dünyamıza ışık tutuyor, yol gösteriyor. Sohbetlerinde rastladığım bu örnekleri izleyicisiyle paylaşmak istedim. Lütfen resmi sayfasını takip etmeyi unutmayınız. https://www.youtube.com/user/kadirmisiroglucom Ayrıca bakınız: https://islamansiklopedisi.org.tr/dusunme ... https://www.youtube.com/watch?v=YaKQlUn5XRo

Kanalıma abone olmak için: https://shortest.link/3jZP Hayatının ilk dönemi hakkında fazla bilgi yoktur. Himyerî asıllı olduğu ve Hz. Ömer zamanında Medine’ye gelerek Muâz b. Cebel’den Kur’an öğrendiği bilinmektedir. Mısır’ın fethine katılıp orada yerleşen İbn Mülcem Sıffîn’de Hz. Ali’nin saflarında savaştı, fakat Hakem Vak‘ası’ndan sonra diğer Hâricîler’le birlikte ona karşı cephe aldı. İbn Mülcem, Nehrevan Savaşı’nda (38/658) canını kurtaran Hâricîler’den Bürek es-Sarîmî ve Amr b. Bekir (Bükeyr) et-Temîmî (Zâzeveyh), Mekke’ye giderek 39 (660) yılında hac yaptıktan sonra ümmetin içine düştüğü durumu tartışırlar ve yeryüzünde fesat çıkaran kişiler olarak gördükleri Ali, Muâviye ve Amr b. Âs’ın ortadan kaldırılmalarının gerektiğine karar verip bu kararı üçünü birden aynı zamanda öldürmek suretiyle uygulayacaklarına dair yemin ederler. Planlarını 17 Ramazan 40’ta (24 Ocak 661) gerçekleştirmeyi tasarlayan suikastçılardan İbn Mülcem Hz. Ali’yi öldürmek üzere Kûfe’ye gider ve orada Kindeli yakınlarıyla bir araya gelir, ancak niyetini açıklamaz. Bir gün, Nehrevan’da öldürülen arkadaşları için ağıt yakan Teymü’r-Ribâb kabilesi mensupları ve bu arada onlardan çok güzel bir kadın olan Katâmi bint Şicne (Şihne) ile karşılaşır. Kadının güzelliğine hayran kalan İbn Mülcem ona evlenme teklifinde bulunur. Katâmi bu teklifi mehir olarak kendisine 3000 dirhem, bir köle, bir kadın hizmetçi vermesi ve Ali b. Ebû Tâlib’i öldürmesi şartıyla kabul edeceğini, çünkü Nehrevan’da babasıyla kardeşini kaybettiğini ve intikam almak istediğini bildirir; İbn Mülcem de esasen bu amaçla Kûfe’ye geldiğini söyler ve böylece anlaşırlar. Daha sonra Katâmi, İbn Mülcem’e yardım etmesi için kabilesinden Verdân b. Mücâlid (Mes‘ûdî’ye göre [Mürûcü’ẕ-ẕeheb, II, 424] Mücâşi‘ b. Verdân) adında birini bulur; İbn Mülcem de Benî Eşca‘dan Şebîb b. Becere (Mes‘ûdî’ye göre [a.g.e., II, 424], Şebîb b. Necde) adlı bir Hâricî’nin kendilerine katılmasını sağlar. Olaydan önceki gece İbn Mülcem ve yardımcıları, Kûfe’deki el-Mescidü’l-a‘zam’da itikâfa çekilmiş bulunan Katâmi’yi ziyaret ederler. Daha sonra da zehirli kılıçlarını kuşanarak Hz. Ali’nin sabah namazını kıldırmak için çıkacağı evinin kapısının karşısına yerleşirler. Halife görünür görünmez Şebîb ona saldırır. Fakat kılıcı kapının pervazına çarpar ve hedefini bulamaz; o da kaçarak kalabalığa karışır. Aynı şekilde Verdân da kaçar ve eve döner; ancak orada durumundan şüphe eden bir yeğeni tarafından öldürülür. Tek başına kalan İbn Mülcem, “Hüküm ancak Allah’a aittir ey Ali, ne sana ne senin adamlarına!” diyerek Hz. Ali’yi başından yaralar. Kaçmaya teşebbüs ederse de Ebû Edmâ el-Hemdânî tarafından yere düşürülür. Daha sonra da evine götürülmüş olan Hz. Ali’nin huzuruna çıkarılır. İbn Mülcem Hz. Ali’ye, kılıcını kırk gün süreyle bilediğini ve Allah’tan kendisine insanların en şerîrini öldürmeyi nasip etmesini dilediğini söyleyince Hz. Ali de -eğer kısas gerekirse- onun bu kılıçla öldürülmesi emrini verir ve böylece onu insanların en şerîri olarak gördüğünü ima etmiş olur. Hz. Ali’nin şehid edilmesi ve İbn Mülcem’le ilgili olarak Taberî’den özetlenen yukarıdaki bilgiler dışında olayın kahramanları, cereyan tarihi ve akisleri hakkında çok farklı rivayetler mevcuttur. Bunların içinde en fazla dikkat çekeni Eş‘as b. Kays ile ilgili olandır. Rivayete göre aslında Eş‘as, İbn Mülcem’in niyetini bilmektedir; hatta o gece İbn Mülcem ile beraber olmuş ve şafak sökerken ona, “Şafak senin için söktü” şeklinde bir söz söylemiştir (İbn Sa‘d, III, 36). Bu sözü duyan Hucr b. Adî suikastla ilgili olduğunu sezmiş ve halifeyi ikaz etmek istemişse de geç kalmıştır. Daha sonra da Hucr’ün Eş‘as’a, “Onu öldürdün ey tek gözlü!” dediği rivayet edilir (Müberred, III, 1169; Mes‘ûdî, II, 424; Ebü’l-Ferec el-İsfahânî, s. 33). Müberred, Eş‘as b. Kays’ın İbn Mülcem’in niyetini sezdikten sonra ve olaydan önce Hz. Ali’ye durumu bildirdiğini yazmaktadır (el-Kâmil, III, 1117). Şiî kaynaklarının hemen hemen tamamı Hz. Ali’nin kaderini önceden bildiğini, Kûfe’ye gelip yerleşen İbn Mülcem’in niyetini ve onun kendisini öldüreceğini sezdiğini, fakat ölümden korkmayıp Allah’ın kaderine teslim olduğunu rivayet eder. Kaynaklar, olayın bir cuma sabahı namaz vaktinde vuku bulduğunu büyük bir çoğunlukla bildirmelerine rağmen günün tarihini 17 veya 19 Ramazan 40 (24 veya 26 Ocak 661) olarak farklı verirler. Hz. Ali, aldığı yaranın tesiriyle iki gün sonra vefat etmiştir; ancak her iki tarih de cumaya rastlamamaktadır. Genellikle kaynaklar, İbn Mülcem’e verilecek ceza hakkında Hz. Ali’nin her zaman olduğu gibi titiz davrandığını, eğer yaşarsa cezasını kendisinin takdir edeceğini, ölmesi halinde ona kısastan başka bir şey ulgulanmamasını, hatta affını istediğini belirtirler. Sonuçta İbn Mülcem Hz. Ali’nin vefatının ardından öldürülmüş ve cesedi yakılmıştır (Taberî, I, 3464). Kaynak ve devamı için: https://islamansiklopedisi.org.tr/ibn-mulcem ... https://www.youtube.com/watch?v=Dgjd6UJ70WM

Yokmuş bir aha ey gül- i rana tahammülün Bağrın ne yaktın ateş- hasretle bülbülün Yek-rengdir zeban-ı hakikatte hüsn ü aşk Bang-i hezar şu'lesidir ateş-i gülün Duzah-nişin-i ateş-i fakr olduğun kalur Ey ahiret-harab tehidir tevekülün Tekrarlarla şüpheleri daniş anlama Gel arif ol ki ma'rifet olsun tecahülün Merdanelik asaleti meydanda bellidir Hayber günü babasını kim sordu Düldül'ünGalib maarifin de sefası değer veli Canan vasfıdır hele aslı tegazzülün Şeyh Galib ... https://www.youtube.com/watch?v=E6ZJmVgXg8M