#divanşiirleri #divanedebiyatı Mi'râc-ı Nebî - Şeyh Gâlib - BİR YUDUM ŞİİR-Yitik Edebiyat ? Şeyh Gâlib Hazretlerinin Mi'râc-ı Nebî Hakkında Bir Nutku Der Menkabe-i Mi’râc-ı Şerîf-i Nebevî  ve  Mu’cize-i Bâhire-i Mustafavî Bir şeb ki sarây-ı Ümmühânî Olmuşdu o mâhın âsumânı Ammâ ki ne şeb emîn-i rahmet Şeyhu’l-harem-i harîm-i Hazret Mânend-i Bilâl-i sâhib-irfân (1) Nûr-ı siyeh içre nûr-ı îmân Gûyâ o şeb-i şeref-meâsir Veysü’l-Karen (2) idi nûru zâhir Yüz sürmeğe geldi hâk-i pâya Da’vetli bulundular a'lâya Ol leyle için sipihr-i gerdân Etdi niçe bin sabâhı kurbân Çün âb-ı hayât o şâm-ı enver Rengi siyeh idi mevci ahdar Ebr-âver olup bahâr-ı nâsût Cûş eyledi sebze-zâr-ı lâhût Ser-çeşme-i Hızr olup hüveydâ Ervâh-ı bekâya oldu irvâ Zulmât çekip surâdık-ı gayb Sır söyledi mâha mihr lâ-reyb Tâ mihr ede mâha arz-ı dîdâr Zulmât-ı hafâya girdi envâr Cûş eyledi sanki nîl-i hayret İhyâ ola tâ ki mısr-ı vuslat Bast eyledi nokta-i süveydâ Sırr oldı içinde şâm-ı esrâ Envâr ile kâinât doldu İşte o gece sabâh oldu Şevk eyledi mihri pâre pâre Şenlendi meşâil-i sitâre Bir hırmen-i nûr olup nüh eflâk Hurşîdi kapatdı pertev-i hâk Bir feyz erişdi bu zemîne Kim oldu sarây-ı âb-gîne Ger etmese mihr ü meh tekaddüm Şebnem yerine yağardı encüm Envâr bürüdü kâinâtı Rûşen görür oldular hayâtı Berk urdu o şeb-çerâğ-ı nâ-yâb Mahv oldu hep âftâb ü mehtâb Bir hırmen idi nücûm-ı pür-tâb Hurşîd ü meh anda kirm-i şeb-tâb Âyîne-i nûr olup şeb-i târ Yâr eyledi yâre arz-ı dîdâr Gönderdi Hudâ edip meşiyyet "Cibrîl-i emîn"i peyk-i da‘vet Her geh ki inerdi âsumândan San arşa çıkardı hâk-dândan Tebşîr kılıp sürûş-ı a’zam Dedi ki eyâ "Resûl-i ekrem" Adın kodular burâk-ı yektâ Geldi ayağına arş-ı a’lâ Eyle güzer arş u âsumânı Mahzûn buyurma lâ-mekânı Ol maksad-ı kün fe kân-îcâd Fermân-ı Hudâ’ya oldu münkâd Her şey olur aslına şitâbân Çıkdı yine âsumâna Kur’ân Çün basdı rikâba pây-i himmet Zîn-hânesi idi beyt-i vahdet Ne kaldı zemîn ü ne zemâne Mahvoldu bu turfa âşiyâne Cûş eyledi çün muhît-i vahdet Ma’nâya mübeddel oldu sûret Hem sûrete girdi sırr-ı vahdet Ma’nâ-yı kadîm buldu sûret Nâgeh görünüp harîm-i aksâ Abdiyyetin oldıu sırrı peydâ Ol sâcid olup Hak oldu mescûd Dendi bu makâma gayb-ı meşhûd Ervâh-ı rusül cemâ'at oldu Allâh bilir ne hâlet oldu Ey hâme o rütbe olma çâlâk Esrâr-ı nübüvvet olmaz idrâk Deryâ sözü şebneme ne lâyık Tanrı işi âdeme ne lâyık Gel âdet-i şâirâna git sen Sôfiyye sözün ferâgat et sen Çün basdı sipihr-i evvele pâ Oldu iki pâre bedr-i ra’nâ Tâ halka 'ıyân ola mücerred Kim devr-i kamer mi devr-i Ahmed Mi’râcda çün zamân yokdur Evvel demeğe tüvân yokdur Mâh olması mu’cizeyle münşakk İsbât idi şerh-i sadrı el-hakk Ol bî-dile iltiyâm kıldı Gönlünü alıp hırâm kıldı Çavuşluk etdiler sürûşân “Allâhu me’âk”le dem-hurûşân Azmeyledi vahy-i vârid üzre Vardı felek-i Utârid üzre Çün geldi o şâir-i felek-câh Ol şâhdan oldu ma’zeret-hâh Afveyledi nâme-i siyâhın Hassân’e bağışladı günâhın Meb’ûsuna rehber oldu bâis Açıldı der-i sipihr-i sâlis Zehrâsın edip şefî’ Zühre Afvından o şâhın aldı behre Çârüm feleği kılınca seyrân Fahr etdi dü bâre çâr erkân Feyz aldı mülâhdan Mesîhâ Tekrârdan oldu sanki ihyâ Berk urdu o şeb-çerâğ-ı câvid Şermiyle zemîne girdi hurşîd Çün târem-i hâmis oldı menzil Mirrîh’e erişdi hadşe-i dil Kan ağlayıp etdi özre âheng Dâmân-ı sipihri kıldı gül-reng Afvetdi o şâh-ı âsumân-rahş Azrâil’e kıldı cürmünü bahş Çün şeş cihet oldu kâm-hâhı Çarh-ı şeşüme erişdi râhı Tâ ede o şâh-ı heft-iklîm Kâdî-i sipihre şer’i ta’lîm Teblîğ kılıp Cenâb-ı Hak’dan Nehy eyledi hükm-i mâ-sebakdan Men’ oldı kehânet ile tencîm Zâhirle müzâhir oldu tanzîm Çün erdi sipihr-i heftümîne Bahş etdi se'âdet âlemîne Keyvân şefî’ edip Bilâl’i (3) Böyle deyip etdi rûy-mâlî Besdir bana bu şeb özr-hâhî Bâlâ-ter-i reng kıl siyâhı Çün Hazret-i Pâdşâh-ı “levlâk” Tekmîl ile kıldı seyr-i eflâk Ammâ dahî bahşîş-i ilâhî Mi’râcını bulmadı kemâhî Kürsîye basınca pây-i reftâr Şevk eyledi sâbitâtı seyyâr Teşrîfi için buyurdu zîrâ Olmuş felekü’l-burûc ber-câ Basmakla kadem vücûd-ı pâki Eflâke çıkardı Sevr-i hâki Lûtf edip o pâdşâh-ı yektâ Koz bekçi başısı oldı Cevzâ Deryûze elin açınca Mîzân Dirhem yerine dürr etdi rîzân Hût eyledi zîr-i hâke âheng Girdâb-ı hafâya girdi Harçeng Kıldı Esed ibn-i ammini (4) yâd Tahlîsine andan oldu imdâd Zîrâ Hamel eyleyip şikâyet Etmişdi celâdetin hikâyet Delv ağlayıp oldu hâli derhem Bir reşha deyip be-çâh-ı Zemzem Bir feyz ile şâd olup öğündü Dûlâb-ı Muhammedîye döndü Pervîn ile Cedy olınca tezyîn Sıbteynine tuhfe kıldı ta’yîn Şehperr-i sürûş ol şeb-i râz Hep Sünbüle’den ederdi pervâz Çün sâat-ı çarha lâzım Akrep Vaktâ o da kıldı arz-ı matlap Buldu şeref-i kabûle imkân Fevt olmadı bir dakîka ihsân Kavsine bakınca Zâl-i dehrin Pek za’fını gördü hâl-i dehrin ... https://www.youtube.com/watch?v=kvWxB7sFatU