Jak powszechnie wiadomo, na Ukrainie znalazły się pociski manewrujące Storm Shadow, jednakże już mniej powszechną wiedzą jest to, że pociski te przenoszone są przez samoloty wielozadaniowe Suchoj Su-24 Fencer. No dobrze, ale co to właściwie jest Su-24 Fancer? W 1976 r. w Związku Radzieckim dobiegły końca testy państwowe nowego samolotu noszącego oznaczenie T-6. Samolot ten został przyjęty do służby za sprawą oficjalnego zarządzenia Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego i Rady Ministrów ZSRR w sprawie wprowadzenia do służby nowego samolotu, który w służbie miał nosić oznaczenie Su-24. Wcześniej maszyna była znana min., jako produkt 41. Samolot w kodzie NATO otrzymał oznaczenie Fencer a. Nowe samoloty były produkowane głównie w zakładach w Komsomolsku nad Amurem, gdzie powstała znaczna część elementów nowych płatowców, jednakże ostateczny montaż samolotów tego typu odbywał się w zakładach lotniczych w Nowosybirsku. Pierwsze samoloty były napędzane silnikiem AL.-21F, które miały całkiem sporo zalet i tylko jedną wadę – dość często dochodziło do pożarów w wyniku których cały samolot palił się jak zapałka, a było to spowodowane zastosowaniem w sprężarce stopu tytanu. Łopatki sprężarki pod wpływem temperatury i obciążeń uderzały w kadłub. W miejscu styku z kadłubem temperatura znacząco wzrastała. Jednocześnie do miejsca styku docierał tlen, co powodowało natychmiastowy zapłon. Tak na marginesie, tytan pali się w temperaturze około 3 tys. stopni Celsjusza, co powodowało, że samolot palił się bardzo ładnie. Jeden z pierwszych seryjnych samolotów spłonął, a w wyniku pożaru doszło do śmierci nawigatora, który w kabinie samolotu zajmuje miejsce obok pilota i może wykonywać część jego zadań. Problem był dość poważny. Rozwiązaniem problemu okazało się zastosowanie dwuwałowych silników turboodrzutowych R-29B-Z00 stosowane w samolotach MiG-23, które były montowane także w przeznaczonych na eksport samolotach Su-17M2. Rozwiązanie to było tym lepsze, że stwarzało możliwość do przyśpieszenia tworzenia specjalnej wersji Su-24 przeznaczonej na eksport. Samoloty tego typu znalazły się na wyposażeniu sił powietrznych Algierii, która wykorzystuje do dnia dzisiejszego 33 samoloty Su-24M, z których część została poddana poważnej modernizacji. Poza Algierą, 30 samolotów znajduje się na wyposażeniu Islamskiej Republiki Iranu. Maszyny z których korzysta Iran pochodzą z zasobów lotnictwa irackiego. 30 ex-irackich samolotów tego typu było w służbie jeszcze w styczniu 2013 r., a więc 10 lat temu. Samoloty te, zostały przejęte w 1991 r., gdy po amerykańskiej inwazji na Irak, część irackich pilotów wolała uciec do Iranu, z którym jeszcze nie dawno Irakijczycy prowadzili krwawą wojnę, niż dostać się w ręce Amerykanów. Irańczycy włączyli pozyskane w ten sposób samoloty do swoich sił powietrznych, i dokupili kilka samolotów pochodzących z zasobów rosyjskich lub innych państw powstałych na gruzach Związku Radzieckiego. Samoloty Su-24 są obecnie wykorzystywane także w Libii, Rosji, Syrii, Sudanie i na Ukrainie. Wcześniej z Fencerów korzystali także Azerowie, którzy do 2008 r. mieli na wyposażeniu swojego lotnictwa 11 maszyn, Irakijczycy o czym już trochę wspominałem, Kazachowie i Uzbecy. W materiale wykorzystano fragmenty nagrań pochodzące z kanałów: https://www.youtube.com/@OdoPuiuEvents https://www.youtube.com/@khmel71 A jeśli podoba się Państwu to co robię i chcecie zobaczyć więcej treści na kanale, zapraszam do stawiania mi wirtualnej kawy. Aby to zrobić wystarczy wejść w link i dokonać przelewu na wybraną przez siebie kwotę: https://buycoffee.to/balszoi #lotnictwo #aviation #airforce #myśliwiec #fighter #samoloty ... https://www.youtube.com/watch?v=hdvTMg6Us7U

Jednym z najbardziej znanych szwedzkich samolotów bombowych pozostaje SAAB B17. Samoloty te nie są zbyt dobrze znane polskim miłośnikom lotnictwa, a szkoda, bo samolot jest ciekawy, tym bardziej, że niektóre z nich miały za sobą bardzo ciekawą karierę w służbie lotnictwa i to nie tylko szwedzkiego, ale także… sił powietrznych Etiopii, które raczej nie jest zbyt często przywoływaną tematyką nie tylko na tym kanale, ale w ogóle w polskich mediach, nazwijmy to branżowych. Na początek kilka słów na temat SAABa B17. Otóż był to szwedzki samolot, który zazwyczaj klasyfikujemy jako lekki samolot bombowy. Maszyna powstała w latach 30., XX wieku, i była początkowo budowana przez wytwórnię AB Svenska Jarnvagsverkstadermas Aeroplanavdelning, która w 1937 r. połączyła się ze znacznie lepiej znaną, nie tylko w Polsce wytwórnią SAAB. Opracowywany wówczas samolot, któremu nadano początkowo oznaczenie L10 otrzymał nową nazwę Saab 17. Maszyna w służbie szwedzkiej miała zastąpić przestarzałe wodnosamoloty S 5, które były licencyjną odmianą niemieckiego Heinkla He 5 oraz S 6, który z kolei był licencyjną odmianą Fokkera C.VD/E. Początkowo Szwedzi nie planowali budować własnej maszyny bombowo – rozpoznawczej, i zamierzali pójść po linii najmniejszego oporu – kupić brytyjskiego Hawker Harta, jednakże ostatecznie uznano, że lepszym rozwiązaniem będzie doprowadzenie do końca rodzimego projektu, który traktowano jako samolot rozpoznawczo-bombowy, a Harty skierować do jednostek lotnictwa bombowego. Było to rozwiązanie na krótką metę, ale w warunkach państwa, które podczas II Wojny Światowej zachowało neutralność zdało egzamin. Pierwszy egzemplarz samolotu B17 został oblatany w 1940 r., i wkrótce potem trafił do produkcji seryjnej. Samoloty w służbie pozostawały przez prawie 30 lat, więc choćby z tego powodu warto o nich wspominać. W sumie powstało kilka wersji i odmian, które różniły się od siebie w niezbyt dużym stopniu. Można tu wymienić chociażby samoloty B17B, S17B, B17C i wreszcie B17A. Dzisiaj nie będziemy wchodzić w detale techniczne i szczegółowo omawiać różnice pomiędzy poszczególnymi wersjami – o tym pogadamy sobie innym razem. Dzisiaj chciałbym skupić się na wykorzystaniu tych samolotów zagranicą, a okazuje się, że wiele państw zdecydowało się zakupić szwedzkie B17-tki. Jednym z pierwszych odbiorców zagranicznych była Dania, która po zakończeniu II Wojny Światowej poszukiwała samolotów, chociaż pierwsze kroki w celu pozyskanie samolotów podjęto już w 1943 r., gdy Duńczycy planowali zorganizowanie jednostek, które miałyby wziąć udział w walkach o Danię. W ramach duńskich oddziałów przygotowywanych do inwazji znajdowała się Eskadra Lotnicza, wchodząca w skład tak zwanej Duńskiej Brygady. Wyposażenie eskadry miało stanowić 12 wypożyczonych ze Szwecji samolotów B17C, samoloty zostały bardzo szybko zwrócone, po tym jak Niemcy na terenie Danii i Norwegii uznali, że przeciąganie wojny nie ma większego sensu i ogłosili kapitulację. Kolejnym odbiorcą zagranicznym była Austria, która zakupiła jeden samolot, w 1957 r., i od początku wykorzystywała go tylko jako latający holownik dla celów powietrznych. Samolot wykorzystywano do 1962 r., podobnie postąpili Finowie, którzy w 1960 r., kupili dwa B 17A, które także wykorzystywano jako latające holowniki dla celów powietrznych. Natomiast najdłuższy i zdecydowanie najciekawszy epizod w historii samolotów SAAB B17, oprócz wykorzystania w lotnictwie szwedzkim, stanowiło wykorzystanie SAABów w lotnictwie Cesarstwa Etiopii. A jeśli podoba się Państwu to co robię i chcecie zobaczyć więcej treści na kanale, zapraszam do stawiania mi wirtualnej kawy. Aby to zrobić wystarczy wejść w link i dokonać przelewu na wybraną przez siebie kwotę: https://buycoffee.to/balszoi Zacznij wspierać ten kanał, a dostaniesz te bonusy: https://www.youtube.com/channel/UCnE-2RLIMZJmxTaI3ArOiwA/join #airforce #aviation #lotnictwo #ww2 #etiopia #ethiopia #saab #bombers #bomber ... https://www.youtube.com/watch?v=WpPkLyZdH9Y