Published By
Created On
9 Jul 2023 07:24:20 UTC
Transaction ID
Cost
Safe for Work
Free
Yes
Ebubekir Sifil - Cennete Girmenin En Kısa Yolu
Kays b. Kesîr anlatıyor: Medine"den bir adam Dımaşk"ta bulunan Ebu"d-Derdâ"nın yanına geldi. Ebu"d-Derdâ ona, “Kardeşim, seni buraya getiren nedir?” diye sordu. Adam, “Senin Resûlullah"tan (sav) naklettiğini öğrendiğim bir hadis.” cevabını verdi... Bunun üzerine Ebu"d-Derdâ dedi ki, “Resûlullah"ı (sav) şöyle derken işittim: "Kim ilim için yola çıkarsa Allah ona cennete giden yolu kolaylaştırır. Melekler, hoşnutluklarından dolayı ilim talebesine kanatlarını serer. Sudaki balıklara varıncaya kadar yer ve gök ehli âlim kişinin bağışlanması için Allah"a yakarır. Âlimin, âbide (ibadet edene) üstünlüğü, (parlaklık, görünürlük ve güzellik bakımından) ayın diğer yıldızlara olan üstünlüğü gibidir. Kuşkusuz âlimler peygamberlerin vârisleridir. Peygamberler miras olarak ne altın ne de gümüş bırakmışlardır; onların bıraktıkları yegâne miras ilimdir. Dolayısıyla kim onu alırsa büyük bir pay almış olur." ”
(T2682 Tirmizî, İlim, 19)
İlim ve Kur’ân yolunda gayret göstermek, insan nesline yapılabilecek en mühim hizmetlerden biridir. İnsanın dünyaya âit bedenî varlığını devâm ettirebilmesi için maddî gıdâlar nasıl zarûrî ise, ebedî hayattaki saâdetini sağlayacak olan rûhî ve mânevî gıdâlar da aynı şekilde zarûrî ve elzemdir. Kur’ân-ı Kerîm’de beyân edildiği üzere, bir insanın maddî hayâtını kurtarmak, bütün insanlığı kurtarmak gibi bir ecir kazandırırsa,[1] bir gönlü ihyâ etmek ve bir kişinin mânevî hayâtını kurtarmak gibi ulvî hizmetlere Cenâb-ı Hak, kim bilir ne büyük mükâfatlar ihsân eder. Zîrâ insanın yaratılış maksadı dünyada ebedî kalmak değil, mâneviyâtını takviye ederek âhiret âlemine hazırlık yapmaktır. Onun maddî bedenini beslemesi bile, hayâtiyetini sürdürerek rûhî tekâmülünü gerçekleştirme ve dolayısıyla da ebedî saâdete hazırlanma gâyesine mâtuftur.
Cenâb-ı Hakk’ın ilim sâhibi olduğunu, gizli açık her şeyi bildiğini ifâde eden pek çok güzel ismi mevcuttur. Kul, Allâh’ın ilim sıfatından nasîb alma gayreti içinde olmalıdır. Çünkü ilim, en büyük hazine ve en mühim kuvvettir. Şeyh Sâdî’nin ifâde ettiği gibi; “Her kim bilgili ise, kuvvetli olur.”
İlmin, sadece sâhibine değil, başka insanlara ve hattâ canlı-cansız bütün varlıklara da faydası dokunur. Zîrâ hak ile bâtılı ayırmanın en mühim vâsıtası ilimdir. İlm-i nâfî ile meşgul olmak, Allah rızâsını kazanmak için tutulan en iyi yol ve en üstün ibâdettir.
İslâm, cehâletin her çeşidini reddetmiş ve kınamıştır. Çünkü cehâletin her türünde küfür ve isyandan bir hisse vardır.
Hazret-i Osman -radıyallâhu anh- şöyle buyurmuştur:
“Cehâlet öyle bir binektir ki, üzerine binen zelil olur, arkadaşlık yapan yolunu kaybeder.”
Şunu da unutmamak gerekir ki bütün ilimler, Cenâb-ı Hakk’ın kâinâta koyduğu kâideleri (yâni sünnetullâh’ı) tespit gayretinden ibârettir. Öyleyse hakîkî ilim sâhibi olmak, o kâidelerden hareketle hikmet ve sırlara intikal edebilmek ve hattâ orada da takılı kalmayıp o hikmet ve sırların mutlak menbaına ulaşabilmektir. Nitekim Mevlânâ Hazretleri, zâhirî ilimlerin deryâsındayken yaşadığı hâlini “hamdım”, hikmet ve sırlara vâkıf olduğu zamanları “piştim”, kâinat kitabının sayfalarını çevirerek vardığı mârifetullah devresini de “yandım” diye ifâde etmiştir.
Bütün ilimlerin kaynağı ve hazinesi ise mukaddes kitâbımız Kur’ân-ı Kerîm’dir. Bu sebeple en şerefli amel, Kur’ân öğrenmek ve onun tâlimiyle meşgul olmaktır. Fahr-i Kâinât Efendimiz şöyle buyurmuştur:
“Kur’ân-ı Kerîm, öyle bir kelâm-ı ilâhîdir ki o, vukû bulacak her türlü fitneye karşı insanı selâmete erdirir. Onda sizden öncekilerin haberleri, sizden sonrakilerin durumları, insanlar arasında meydana gelecek hâdiselerin hükümleri vardır. O, hak ile bâtılı birbirinden ayırır, mâlâyâni değildir. Kendisini terk eden azgını Cenâb-ı Hak helâk eder. Onun dışında hidâyet arayanı, Allah dalâlete düşürür. O, Hak Teâlâ’nın sapasağlam ipi, zikr-i hakîmi ve sırât-ı müstakîmidir. Kendisine bağlananlar hiçbir zaman sapmaz, onu söyleyen diller yanılmaz. Âlimler ona doyamaz. Çok tekrar edilmekten dolayı tâzeliğini asla kaybetmez. İnsanları şaşırtan mûcizevî husûsiyetleri bitip tükenmez. Cinler, onu dinledikleri zaman; «...Gerçekten biz, hayranlık veren bir Kur’ân dinledik...»[3] demekten kendilerini alamamışlardır. Kur’ân’a dayanarak konuşanlar doğru söylerler. Onunla hüküm verenler isâbet ederek âdil davranırlar. Onu tatbik edenler ecir kazanır ve ona çağıranlar dosdoğru yolu bulurlar.” (Tirmizî, Fedâilü’l-Kur’ân, 14/2906; Dârimî, Fedâilü’l-Kur’ân, 1)
Hasan-ı Basrî Hazretleri de şöyle der:
“Allah Teâlâ yüz dört kitap indirmiştir. Bunların bütün ilimlerini dördünün içinde toplamıştır: Tevrat, İncil, Zebur ve Kur’ân. Sonra diğer üçünde bulunan ilimleri de Kur’ân’a derc etmiştir.”[4]
Kaynak ve devamı için: https://www.islamveihsan.com/ilim-ogrenmek-ve-kuran-ogretmek-ile-ilgili-ornekler.html
...
https://www.youtube.com/watch?v=OawNUaSc3OE
(T2682 Tirmizî, İlim, 19)
İlim ve Kur’ân yolunda gayret göstermek, insan nesline yapılabilecek en mühim hizmetlerden biridir. İnsanın dünyaya âit bedenî varlığını devâm ettirebilmesi için maddî gıdâlar nasıl zarûrî ise, ebedî hayattaki saâdetini sağlayacak olan rûhî ve mânevî gıdâlar da aynı şekilde zarûrî ve elzemdir. Kur’ân-ı Kerîm’de beyân edildiği üzere, bir insanın maddî hayâtını kurtarmak, bütün insanlığı kurtarmak gibi bir ecir kazandırırsa,[1] bir gönlü ihyâ etmek ve bir kişinin mânevî hayâtını kurtarmak gibi ulvî hizmetlere Cenâb-ı Hak, kim bilir ne büyük mükâfatlar ihsân eder. Zîrâ insanın yaratılış maksadı dünyada ebedî kalmak değil, mâneviyâtını takviye ederek âhiret âlemine hazırlık yapmaktır. Onun maddî bedenini beslemesi bile, hayâtiyetini sürdürerek rûhî tekâmülünü gerçekleştirme ve dolayısıyla da ebedî saâdete hazırlanma gâyesine mâtuftur.
Cenâb-ı Hakk’ın ilim sâhibi olduğunu, gizli açık her şeyi bildiğini ifâde eden pek çok güzel ismi mevcuttur. Kul, Allâh’ın ilim sıfatından nasîb alma gayreti içinde olmalıdır. Çünkü ilim, en büyük hazine ve en mühim kuvvettir. Şeyh Sâdî’nin ifâde ettiği gibi; “Her kim bilgili ise, kuvvetli olur.”
İlmin, sadece sâhibine değil, başka insanlara ve hattâ canlı-cansız bütün varlıklara da faydası dokunur. Zîrâ hak ile bâtılı ayırmanın en mühim vâsıtası ilimdir. İlm-i nâfî ile meşgul olmak, Allah rızâsını kazanmak için tutulan en iyi yol ve en üstün ibâdettir.
İslâm, cehâletin her çeşidini reddetmiş ve kınamıştır. Çünkü cehâletin her türünde küfür ve isyandan bir hisse vardır.
Hazret-i Osman -radıyallâhu anh- şöyle buyurmuştur:
“Cehâlet öyle bir binektir ki, üzerine binen zelil olur, arkadaşlık yapan yolunu kaybeder.”
Şunu da unutmamak gerekir ki bütün ilimler, Cenâb-ı Hakk’ın kâinâta koyduğu kâideleri (yâni sünnetullâh’ı) tespit gayretinden ibârettir. Öyleyse hakîkî ilim sâhibi olmak, o kâidelerden hareketle hikmet ve sırlara intikal edebilmek ve hattâ orada da takılı kalmayıp o hikmet ve sırların mutlak menbaına ulaşabilmektir. Nitekim Mevlânâ Hazretleri, zâhirî ilimlerin deryâsındayken yaşadığı hâlini “hamdım”, hikmet ve sırlara vâkıf olduğu zamanları “piştim”, kâinat kitabının sayfalarını çevirerek vardığı mârifetullah devresini de “yandım” diye ifâde etmiştir.
Bütün ilimlerin kaynağı ve hazinesi ise mukaddes kitâbımız Kur’ân-ı Kerîm’dir. Bu sebeple en şerefli amel, Kur’ân öğrenmek ve onun tâlimiyle meşgul olmaktır. Fahr-i Kâinât Efendimiz şöyle buyurmuştur:
“Kur’ân-ı Kerîm, öyle bir kelâm-ı ilâhîdir ki o, vukû bulacak her türlü fitneye karşı insanı selâmete erdirir. Onda sizden öncekilerin haberleri, sizden sonrakilerin durumları, insanlar arasında meydana gelecek hâdiselerin hükümleri vardır. O, hak ile bâtılı birbirinden ayırır, mâlâyâni değildir. Kendisini terk eden azgını Cenâb-ı Hak helâk eder. Onun dışında hidâyet arayanı, Allah dalâlete düşürür. O, Hak Teâlâ’nın sapasağlam ipi, zikr-i hakîmi ve sırât-ı müstakîmidir. Kendisine bağlananlar hiçbir zaman sapmaz, onu söyleyen diller yanılmaz. Âlimler ona doyamaz. Çok tekrar edilmekten dolayı tâzeliğini asla kaybetmez. İnsanları şaşırtan mûcizevî husûsiyetleri bitip tükenmez. Cinler, onu dinledikleri zaman; «...Gerçekten biz, hayranlık veren bir Kur’ân dinledik...»[3] demekten kendilerini alamamışlardır. Kur’ân’a dayanarak konuşanlar doğru söylerler. Onunla hüküm verenler isâbet ederek âdil davranırlar. Onu tatbik edenler ecir kazanır ve ona çağıranlar dosdoğru yolu bulurlar.” (Tirmizî, Fedâilü’l-Kur’ân, 14/2906; Dârimî, Fedâilü’l-Kur’ân, 1)
Hasan-ı Basrî Hazretleri de şöyle der:
“Allah Teâlâ yüz dört kitap indirmiştir. Bunların bütün ilimlerini dördünün içinde toplamıştır: Tevrat, İncil, Zebur ve Kur’ân. Sonra diğer üçünde bulunan ilimleri de Kur’ân’a derc etmiştir.”[4]
Kaynak ve devamı için: https://www.islamveihsan.com/ilim-ogrenmek-ve-kuran-ogretmek-ile-ilgili-ornekler.html
...
https://www.youtube.com/watch?v=OawNUaSc3OE
Author
Content Type
Unspecified
video/mp4
Language
More from the publisher
Controlling
VIDEO
EBUBE
ebubekir-sifil-sahih-i-buhari-ve-sahih-i
Muhammed b. İsmâil el-Buhârî ile Müslim b. Haccâc’ın el-Câmiʿu’ṣ-ṣaḥîḥ’leri “sahih hadisleri ihtiva eden iki kitap” anlamında Ṣaḥîḥayn diye anılmış ve İslâm âlimleri tarafından Kur’ân-ı Kerîm’den sonra en sahih kitaplar olarak kabul edilmiştir (İbnü’s-Salâh, Muḳaddime, s. 160; Nevevî, et-Taḳrîb, s. 22; İbn Teymiyye, XX, 321). Buhârî ile Müslim’in adı geçen eserlerine aldıkları hadislerde en üstün sıhhat şartlarını aramaları, diğer bir ifadeyle bu hadislerin baştan sona şâz ve illetli olmayan muttasıl senedlerle rivayet edilmesi, senedlerde yer alan râvilerin adâlet ve zabt özelliklerine sahip bulunmasını şart koşmaları Ṣaḥîḥayn’ın İslâm dünyasında büyük ilgi görmesini sağlamıştır. Buhârî ile Müslim’in, yaşadıkları yüzyılda hadisleri rivâyet, dirâyet ve ilelü’l-hadîs bakımından en iyi bilen âlimler olması da esere ayrıcalık kazandırmış, hadis otoriteleri bu iki eserde yer alan rivayetlerin sened ve metinleriyle sahih olduğuna dair görüş birliğine varmışlardır. Bazı âlimler bir râvinin hadisinin Ṣaḥîḥayn’da yer almasının o râvi için ta‘dîl anlamına geldiğini, bu iki eserin bir tür muaddil olduğunu kabul etmiştir (İbn Dakīkul‘îd, s. 326-327). Eş‘arî kelâmcısı ve Şâfiî fakihi Ebû İshak el-İsferâyînî, mâkul bir te’vile gitmeden Ṣaḥîḥ-i Buḫârî ile Ṣaḥîḥ-i Müslim’e aykırı olarak verilen hükümlerin reddedilmesi gerektiğini belirtmiştir (DİA, XXII, 515). Ṣaḥîḥayn’daki rivayetlerin tarik ve râvilerine yöneltilen bazı eleştiriler (aş.bk.) bu konudaki görüş birliğini değiştirecek nitelikte bulunmamıştır (Tâhir el-Cezâirî, I, 307).
Sahih hadisleri ilk defa Buhârî ile Müslim’in derlemesi eserlerine ilgiyi arttırmış, muhaddisler bu iki eserden kitaplarına aldıkları hadisleri “müttefekun aleyh” diye vasıflandırmıştır. Geri kalan sahih hadisler yine onların eserlerine bağlı olarak derecelere ayrılmış, sadece Buhârî’nin, ondan sonra sadece Müslim’in sahih kabul edip eserine aldığı hadisler, Ṣaḥîḥayn’a alınmasa da her iki musannifin şartlarına uyan hadisler, sadece Buhârî’nin şartlarına ve sadece Müslim’in şartlarına uyan hadisler makbul rivayetler kabul edilmiş, bunlardan sonra diğer hadis otoritelerinin sahih diye değerlendirdikleri rivayetlere yer verilmiştir.
Kaynak ve devamı için: https://islamansiklopedisi.org.tr/sahihayn
...
https://www.youtube.com/watch?v=FuHrkZrljv4
Transaction
Created
2 weeks ago
Content Type
Language
video/mp4
tr
Controlling
VIDEO
M. FA
m.-fatih-çıtlak-hz.-ali-ر-ve-katili
Kanalıma abone olmak için: https://shortest.link/3jZP
Hayatının ilk dönemi hakkında fazla bilgi yoktur. Himyerî asıllı olduğu ve Hz. Ömer zamanında Medine’ye gelerek Muâz b. Cebel’den Kur’an öğrendiği bilinmektedir. Mısır’ın fethine katılıp orada yerleşen İbn Mülcem Sıffîn’de Hz. Ali’nin saflarında savaştı, fakat Hakem Vak‘ası’ndan sonra diğer Hâricîler’le birlikte ona karşı cephe aldı.
İbn Mülcem, Nehrevan Savaşı’nda (38/658) canını kurtaran Hâricîler’den Bürek es-Sarîmî ve Amr b. Bekir (Bükeyr) et-Temîmî (Zâzeveyh), Mekke’ye giderek 39 (660) yılında hac yaptıktan sonra ümmetin içine düştüğü durumu tartışırlar ve yeryüzünde fesat çıkaran kişiler olarak gördükleri Ali, Muâviye ve Amr b. Âs’ın ortadan kaldırılmalarının gerektiğine karar verip bu kararı üçünü birden aynı zamanda öldürmek suretiyle uygulayacaklarına dair yemin ederler. Planlarını 17 Ramazan 40’ta (24 Ocak 661) gerçekleştirmeyi tasarlayan suikastçılardan İbn Mülcem Hz. Ali’yi öldürmek üzere Kûfe’ye gider ve orada Kindeli yakınlarıyla bir araya gelir, ancak niyetini açıklamaz. Bir gün, Nehrevan’da öldürülen arkadaşları için ağıt yakan Teymü’r-Ribâb kabilesi mensupları ve bu arada onlardan çok güzel bir kadın olan Katâmi bint Şicne (Şihne) ile karşılaşır. Kadının güzelliğine hayran kalan İbn Mülcem ona evlenme teklifinde bulunur. Katâmi bu teklifi mehir olarak kendisine 3000 dirhem, bir köle, bir kadın hizmetçi vermesi ve Ali b. Ebû Tâlib’i öldürmesi şartıyla kabul edeceğini, çünkü Nehrevan’da babasıyla kardeşini kaybettiğini ve intikam almak istediğini bildirir; İbn Mülcem de esasen bu amaçla Kûfe’ye geldiğini söyler ve böylece anlaşırlar. Daha sonra Katâmi, İbn Mülcem’e yardım etmesi için kabilesinden Verdân b. Mücâlid (Mes‘ûdî’ye göre [Mürûcü’ẕ-ẕeheb, II, 424] Mücâşi‘ b. Verdân) adında birini bulur; İbn Mülcem de Benî Eşca‘dan Şebîb b. Becere (Mes‘ûdî’ye göre [a.g.e., II, 424], Şebîb b. Necde) adlı bir Hâricî’nin kendilerine katılmasını sağlar. Olaydan önceki gece İbn Mülcem ve yardımcıları, Kûfe’deki el-Mescidü’l-a‘zam’da itikâfa çekilmiş bulunan Katâmi’yi ziyaret ederler. Daha sonra da zehirli kılıçlarını kuşanarak Hz. Ali’nin sabah namazını kıldırmak için çıkacağı evinin kapısının karşısına yerleşirler. Halife görünür görünmez Şebîb ona saldırır. Fakat kılıcı kapının pervazına çarpar ve hedefini bulamaz; o da kaçarak kalabalığa karışır. Aynı şekilde Verdân da kaçar ve eve döner; ancak orada durumundan şüphe eden bir yeğeni tarafından öldürülür. Tek başına kalan İbn Mülcem, “Hüküm ancak Allah’a aittir ey Ali, ne sana ne senin adamlarına!” diyerek Hz. Ali’yi başından yaralar. Kaçmaya teşebbüs ederse de Ebû Edmâ el-Hemdânî tarafından yere düşürülür. Daha sonra da evine götürülmüş olan Hz. Ali’nin huzuruna çıkarılır. İbn Mülcem Hz. Ali’ye, kılıcını kırk gün süreyle bilediğini ve Allah’tan kendisine insanların en şerîrini öldürmeyi nasip etmesini dilediğini söyleyince Hz. Ali de -eğer kısas gerekirse- onun bu kılıçla öldürülmesi emrini verir ve böylece onu insanların en şerîri olarak gördüğünü ima etmiş olur.
Hz. Ali’nin şehid edilmesi ve İbn Mülcem’le ilgili olarak Taberî’den özetlenen yukarıdaki bilgiler dışında olayın kahramanları, cereyan tarihi ve akisleri hakkında çok farklı rivayetler mevcuttur. Bunların içinde en fazla dikkat çekeni Eş‘as b. Kays ile ilgili olandır. Rivayete göre aslında Eş‘as, İbn Mülcem’in niyetini bilmektedir; hatta o gece İbn Mülcem ile beraber olmuş ve şafak sökerken ona, “Şafak senin için söktü” şeklinde bir söz söylemiştir (İbn Sa‘d, III, 36). Bu sözü duyan Hucr b. Adî suikastla ilgili olduğunu sezmiş ve halifeyi ikaz etmek istemişse de geç kalmıştır. Daha sonra da Hucr’ün Eş‘as’a, “Onu öldürdün ey tek gözlü!” dediği rivayet edilir (Müberred, III, 1169; Mes‘ûdî, II, 424; Ebü’l-Ferec el-İsfahânî, s. 33). Müberred, Eş‘as b. Kays’ın İbn Mülcem’in niyetini sezdikten sonra ve olaydan önce Hz. Ali’ye durumu bildirdiğini yazmaktadır (el-Kâmil, III, 1117). Şiî kaynaklarının hemen hemen tamamı Hz. Ali’nin kaderini önceden bildiğini, Kûfe’ye gelip yerleşen İbn Mülcem’in niyetini ve onun kendisini öldüreceğini sezdiğini, fakat ölümden korkmayıp Allah’ın kaderine teslim olduğunu rivayet eder.
Kaynaklar, olayın bir cuma sabahı namaz vaktinde vuku bulduğunu büyük bir çoğunlukla bildirmelerine rağmen günün tarihini 17 veya 19 Ramazan 40 (24 veya 26 Ocak 661) olarak farklı verirler. Hz. Ali, aldığı yaranın tesiriyle iki gün sonra vefat etmiştir; ancak her iki tarih de cumaya rastlamamaktadır. Genellikle kaynaklar, İbn Mülcem’e verilecek ceza hakkında Hz. Ali’nin her zaman olduğu gibi titiz davrandığını, eğer yaşarsa cezasını kendisinin takdir edeceğini, ölmesi halinde ona kısastan başka bir şey ulgulanmamasını, hatta affını istediğini belirtirler. Sonuçta İbn Mülcem Hz. Ali’nin vefatının ardından öldürülmüş ve cesedi yakılmıştır (Taberî, I, 3464).
Kaynak ve devamı için: https://islamansiklopedisi.org.tr/ibn-mulcem
...
https://www.youtube.com/watch?v=Dgjd6UJ70WM
Transaction
Created
2 weeks ago
Content Type
Language
video/mp4
tr
Controlling
VIDEO
EBUBE
ebubekir-sifil-ictihad-kapısı-kapalı
Sözlükte “çaba göstermek, bütün gücünü kullanmak, ısrarlı olmak, zahmet çekmek” anlamındaki cehd kökünden türeyen ictihâd “bir konuda elden gelen çabayı sarfetmek, bir şeyi elde edebilmek için olanca gücü harcamak” demektir. Aynı kökten türeyen cihâd ve mücâhede kelimeleri, mahiyetleri farklı da olsa “çaba sarfetmek” ortak anlamında ictihad kavramıyla örtüşür. Kur’an’da ictihad kelimesi geçmeyip bazı âyetlerde “cehd” ve “cühd” anılan sözlük anlamında kullanılır (el-Mâide 5/53; el-En‘âm 6/109; et-Tevbe 9/79). Hadislerde bunun yanında ictihad, “kadı ve yöneticinin doğru hükme ulaşmak için elinden gelen gayreti göstermesi” mânasında kullanılmış (Buhârî, “İʿtiṣâm”, 13, 21; Müslim, “Aḳżıye”, 15; Ebû Dâvûd, “Aḳżıye”, 11; Tirmizî, “Aḥkâm”, 3) ve bu son kullanım, kelimenin fıkıh literatüründe kazandığı terim anlamı için âdeta başlangıç teşkil etmiştir. Terim olarak ictihadın, ekol ve fakihlerin farklı bakış açılarını ve kavramın içeriğinde zamanla görülen genişlemeyi yansıtacak şekilde birçok tanımı yapılmış olup bunların ortak noktasını, “fakihin herhangi bir şer‘î hüküm hakkında zannî bilgiye ulaşabilmek için bütün gücünü harcaması” fikri teşkil eder. Tanımda “şer‘î hüküm” kaydı aklî, maddî ve örfî konularda yapılan akıl yürütmeleri, “zannî bilgi” kaydı da dinin kati hükümlerini bilmeyi dışarıda tutmayı amaçlar. Şer‘î hüküm, konuyla ilgili bir nas bulunduğunda onun anlaşılması ve yorumlanması suretiyle, bulunmadığında ise çeşitli metotlar işletilerek elde edileceğinden tanımda şer‘î hükmün kaynağı ve elde edilme metodu genelde yer almaz.
İslâm’da Kur’an ve Hz. Peygamber’in sünneti dinî hükümlerin aslî iki kaynağı ve belirleyicisi olmakla birlikte bunların kabulü, anlaşılması ve yorumlanması akılla mümkündür. Bu sebeple nakil ve akıl birbirini dengeleyen bir işlev ve öneme sahip olmuş, ictihad da nakil karşısında aklın bu işlevini temsil eden kavramlar arasında merkezî bir yer işgal etmiştir. Kıyas, re’y, istidlâl, istinbat, fıkıh gibi yakın içeriklere sahip kavramlarla birlikte ictihad, nasların lafız, mâna ve bilinçli boşluklarında gizli şer‘î-amelî ahkâmı ortaya çıkarmaya yönelik beşerî çabayı ifade eder. Bu çabayı gösteren kimseye müctehid, hakkında ictihad edilen konuya da müctehedün fîh denilir.
Kaynak ve devamı için: https://islamansiklopedisi.org.tr/ictihad
...
https://www.youtube.com/watch?v=AinBsG7IcDg
Transaction
Created
2 weeks ago
Content Type
Language
video/mp4
tr
Controlling
VIDEO
M. FA
m.-fatih-çıtlak-imam-ı-şafii-ر
150 (767) yılında Gazze’de doğdu. Doğum yerinin Askalân olduğu rivayeti bu şehrin Gazze’ye komşu oluşuna bağlanabilirse de Yemen’de dünyaya geldiğine dair rivayeti izah etmek kolay değildir. Baba tarafından soyu Hz. Peygamber’in dördüncü kuşaktan dedesi Abdümenâf ile birleşir. Şeceresinin çeşitli basamaklarında yer alan dedelerine bağlı olarak Kureşî, Muttalibî, Şâfiî nisbeleriyle anılır. Bedir Gazvesi’nde müslümanlara esir düşüp fidye vererek serbest kaldıktan sonra İslâm’ı kabul eden dedesi Sâib’e değil onun oğlu Şâfi‘a nisbetiyle şöhret bulmuştur. Anne tarafından soyu Ezd, Esed veya Kureyş kabilesine bağlanır; ancak Ezd yönündeki rivayetler tercih edilmiştir. Tabakat kitaplarında Şâfiî’nin hayatına dair verilen bilgilerin kronolojiye pek dikkat edilmeden sadece tema birliğine göre sıralanmış olması bunları gerçek tarihlerine yerleştirmeyi zorlaştırmaktadır. Babası vefat edince annesi Fâtıma onu iki yaşında Mekke’ye götürdü. Mina yakınlarında Şi‘bülhayf mevkiinde mahrumiyet içinde büyüdü. Temel eğitimini güçlü hâfızası sayesinde bir tür belletmenlik yaparak ücret ödemeden sürdürdü. Yazı malzemesi ihtiyacını etraftan topladığı kemiklerden ve bir devlet dairesinin atık kâğıtlarından karşılıyordu. Yedi veya dokuz yaşlarında Kur’an’ı ezberledi; on üç yaşında iken Mescid-i Harâm’da Kur’an okutmaya başladı. Bir yandan İsmâil b. Kustantîn’den kıraat dersleri alırken diğer yandan ilim meclislerine katıldı. Mekke’deki eğitiminden sonra Benî Hüzeyl kabilesine katılıp onların şifahî kültürü ve örfleri yanında atıcılık ve biniciliği öğrendi. Burada elde ettiği tecrübenin etkisiyle önce Arap şiiri, edebiyatı ve tarihine ilgi duydu. Çevresinden gelen telkinlerle Süfyân b. Uyeyne ve Müslim b. Hâlid ez-Zencî’den ilim tahsiline başladı. Bu dönemdeki hocaları arasında Saîd b. Sâlim, Abdülmecîd b. Abdülazîz b. Ebû Revvâd, Abdullah b. Hâris el-Mahzûmî, Dâvûd b. Abdurrahman el-Attâr, dedesinin amcasının oğlu Muhammed b. Ali b. Şâfi‘, Abdurrahman b. Ebû Bekir el-Müleykî, Fudayl b. İyâz, Abdülazîz b. Abdullah b. Ebû Seleme el-Mâcişûn’un adları da geçer (Zehebî, X, 6; Safedî, II, 172). Böylece İbn Abbas’ın Amr b. Dînâr, İbn Cüreyc ve Atâ b. Ebû Rebâh yoluyla intikal eden ilim çizgisini tanıdı (Zehebî, X, 85-86; Ebü’l-Fidâ İbn Kesîr, s. 105; İbn Hacer el-Askalânî, s. 72-73).
Kaynak ve devamı için: https://islamansiklopedisi.org.tr/safii
...
https://www.youtube.com/watch?v=CJFpyg9DNcg
Transaction
Created
2 weeks ago
Content Type
Language
video/mp4
tr
Controlling
VIDEO
M. FA
m.-fatih-çıtlak-peygambere-böyle
ABD Başkanı Donald Trump İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu ile kameralar karşısına geçerek tek taraflı olarak hazırlanan "Yüzyılın Anlaşması" planını açıkladı. Trump Kudüs'ün bölünmeden İsrail'in başkenti olacağını söylerken "başkenti Doğu Kudüs olan bir Filistin olacak" ifadelerini kullandı.
Filistin tarafının ilk başta anlaşmayı kabul etmeyeceğini ancak zaman içinde bunu kabul edeceklerine inandığını belirten Trump, "Bu aslında onlar için çok iyi bir anlaşma. İçinde çok iyi maddeler var ve bunu isteyeceklerini düşünüyoruz. Şimdilik onlar olmadan anlaşma da yapmayız. Fakat sorun değil." diye konuştu.
Netanyahu da Filistin tarafının kabul etmediği anlaşmanın çok büyük ve İsrail için çok değerli olduğunu kaydederek, "Bu önemli bir fırsat ve biz bunu kaçırmayacağız. Bu yüzyılın anlaşması." yorumunu yaptı.
Beyaz Saray, geçen hafta yaptığı duyuruda, İsrail Başbakanı Netanyahu ve Mavi-Beyaz İttifakı lideri Benny Gantz'ın ABD Başkanı Trump ile Washington'da bir araya geleceğini ve Ortadoğu planının bu görüşmeler sırasında açıklanacağını bildirmişti.
Kaynak ve devamı için: https://www.islamveihsan.com/kudus-filistinin-ebedi-baskentidir.html
Ayrıca bakınız: https://www.setav.org/dunyanin-musluman-dusmanligi-sorunu/
...
https://www.youtube.com/watch?v=abN7IGh6NpY
Transaction
Created
2 weeks ago
Content Type
Language
video/mp4
tr
Controlling
VIDEO
M. FA
m.-fatih-çıtlak-•-derdi-olan-adam
Hilye, lügatte süs, ziynet, yüz ve rûh güzelliği demektir. Istılahta ise, Hazret-i Peygamber Efendimiz'in ص, beşer kelâmının imkânları nisbetinde kelimelerle çizilmiş resmidir.
Nahîfî şöyle der:
“Muhakkak ki bir kimse, hilye-i şerîfe yazsa ve ona çok nazar eylese, Allâh Teâlâ ج o kimseyi hastalık ve sıkıntılardan ve ânî ölümden hıfzeyler. Şâyet bir yere sefer ettiğinde berâberinde götürürse, o seferinde dâimâ Hak ج’nun muhâfazasında olur.”
Birçok İslâm müellifi, hilye-i şerîfenin sayısız fazîletleri hakkında düşüncelerini ortaya koymuşlardır. Hattâ Hazret-i Peygamber’i ص rüyâda görmek için de hilye-i şerîfeyi teberrüken ezberleme an’anesi, birçok İslâm ülkesinde hâlâ mevcuttur.
Bununla berâber düşünmek lâzımdır ki, Habîb-i Ekrem Efendimiz’in ص “nûrun alâ nûr”, yâni nûr üstüne nûr diye tavsîf edilen mübârek sîmâsını sözle tasvîr ederken kelimelerin kifâyetsizliği kadar, beşerin O’nun hakîkatini müşâhede ve idrâkteki mutlak aczi de hesâba katılmalıdır. Zîrâ Cenâb-ı Hakk’ın insanoğluna lutfettiği bütün güzellikleri şahsında toplayan o eşsiz varlığı, kâmil mânâda târif edebilmek mümkün değildir. Nitekim Hâkânî’nin dediği gibi:
Gelmemiştir bilir eşyâ ânı,
Yaradılmışta O’nun akrânı…
“Bütün varlıklar O’nun hak peygamber olduğunu bilir. Çünkü yaratılmışlar arasında O’nun benzeri hiçbir zaman vücûda gelmemiştir.”
Güzeller Güzeli Efendimiz'in ص kelimelerle resmini çizmeye çalışan bu tasvirler, saâdet devrine eremeyen ve hasretle yanan gönülleri bir nebze olsun teskîn ve tesellî etmektedir. Efendimiz’i ص anlatan değerli rivâyetleri nakleden kimseler, bize âdeta deryâdan bir katre sunmaktadırlar. Bu katredeki ummânı görmeye çalışan mü’minler, Âlemlerin Efendisi’ne ص olan muhabbetlerini artırarak O’nun üsve-i hasenesinden istifâde etmeye, şemâil ve ahlâkı ile mütehallî olmaya gayret göstermişlerdir.
Hakîkaten insanın gönlü, fıtratı îcâbı dâimâ güzelliğe doğru meyleder, onunla berâber olmak ister. Bu câzibe sebebiyle zihni dâimâ onunla meşgul olur. Gönlünde rûh ve ahlâk bakımından mahbûbuna benzeme arzusu doğar. Netîcede sevdiği şahsı örnek alarak onun hâliyle hâllenmeye başlar. Bu fıtrî temâyül sebebiyle şemâil-i şerîfin, Peygamber Efendimize ص olan iştiyak, muhabbet ve ittibâyı artırmaya vesîle olacağı muhakkaktır.
Nitekim Hazret-i Hasan ر, üvey dayısı Hind bin Ebî Hâle’ye Rasûlullâh ص’in hilyesini sorarken, içinde bulunduğu hâlet-i rûhiyeyi şu sözleriyle dile getirmiştir:
“Dayım Hind bin Ebî Hâle, Allâh Rasûlü’nün ص hilyesini çok güzel anlatırdı. Kalbimin O’na bağlı kalması ve O’nun izinden gidebilmem için, dayımın Allâh Rasûlü’nden ص bir şeyler anlatması benim çok hoşuma giderdi.” (Tirmizî, Şemâil, s. 10)
Kaynak ve Devamı İçin: https://www.osmannuritopbas.com/hilye-i-saadet.html
...
https://www.youtube.com/watch?v=3rLAmtngnJA
Transaction
Created
2 weeks ago
Content Type
Language
video/mp4
tr
Controlling
VIDEO
M. FA
m.-fatih-çıtlak-tahmis-örneği-nutk-i
Tahmis: Bir gazelin her beytinin önüne aynı vezinde ve anlam bütünlüğü içinde üç mısra ilâve edilerek oluşturulan beş-yedi bendlik musammatlara verilen ad.
NUTK-İ ŞERÎF
Vâsıl olmaz kimse Hakk'a cümleden dûr olmadan
Kenz açılmaz bir gönülde tâ ki pür-nûr olmadan
Her şeyi terk etmeden Hakk'a vuslat edilmez...Hakk'ın tecelliyâtı ile bir gönlün ihyâ olması için o kalbin tertemiz olması lâzımdır...
Sür çıkar ağyârı dilden tâ tecellî ide Hakk
Pâdişâh konmaz sarâya hâne ma'mûr olmadan
Hakk'ın bir kalbe tecellî etmesi için o kalbden kibir, riyâ, hased, kîn, gadab, hubb-i dünyâ gibi kötü sıfatları çıkarmak gerekir...Nasıl ki yüksek makâm sâhibi kişiler kirli, yıkık-dökük yerlere gitmezlerse Cenâb-ı Hakk da mezmûm sıfatlarla dolu bir kalbe tecellî etmez...
"Mûtû kable en temûtu" sırrını fehm eyleyen
Haşr u neşri gördü bunda nefha-i sûr olmadan
"Ölmeden evvel ölünüz" sözündeki sırrı anlayan kişi daha bu dünyâda iken haşrı ve neşri idrâk eder...Allah yolunda mücâhede-i nefs ederek "fenâ" makâmına erişmek ölmeden evvel ölmekdir...Bundan sonra haşrolmak ise "bekâbillah" makâmına ererek Hakk ile kâim olmakdır...
Mest olanların kelâmı kendinden gelmez velî
Pes "ene'l Hakk" nice söyler kişi Mansûr olmadan
Yukarıda tarif edildiği gibi "fenâ" makâmına erişenler tıpkı bir sarhoş gibidir, onların ağzından çıkan sözler artık kendi sözleri değildir...Tevhîd makâmında kuldan zuhûr eden söz ve fiiller Hakk'ın sözlerive fiilleridir...Tıpkı Hallâc-ı Mansûr'un "ene'l-Hakk" demesi gibi...
Hakk cemâlin ka'besini kıldı âşıklar tavâf
Yerde Ka'be gökyüzünde Beyt-i Ma'mûr olmadan
Âşıklar, yerdeki Ka`be'den de gökdeki "Beytü'l-Ma'mûr"dan da önce Hakk'ın cemâlini tavâf ederler...Ka`be de Beytü'l-Ma'mûr da sonradan halkolunmuşdur halbuki Allah ezelîdir ve ebedîdir...
Mest olup mestâne geldim tâ ezelden tâ ebed
İçdiler aşkın şarâbın âb-ı engûr olmadan
Allah aşkı ile mest olanların mestliği ezelden ebede kadar sürer, dünyâ sarhoşluğu gibi geçici değildir...
Bir 'acâib derde düşmüş Şemsî yanıyor müdâm
Hakk'a makbûl olmak ister halka menfûr olmadan
Şemsî, öyle bir aşka mübtelâ olmuşdur ki dâimâ yanmakdadır...Unutma ki, Hakk katında makbûl olmak isteyenler halk tarafından hor görülmeye, kötülenmeye râzı olmalıdır...Zîra âşıkların hâllerini görenler aşk-ı ilâhinin şaşılacak tesirlerini bilmedikleri için onları hep ayıplar ve kötülerler...
...
https://www.youtube.com/watch?v=dvu6HmvZybw
Transaction
Created
2 weeks ago
Content Type
Language
video/mp4
tr
Controlling
VIDEO
ÜSTA
üstad-kadir-mısıroğlu-zamanın
...
https://www.youtube.com/watch?v=0bb2PkqwIZA
Transaction
Created
2 weeks ago
Content Type
Language
video/mp4
tr
Controlling
VIDEO
M. FA
m.-fatih-çıtlak-türkçe-problemi
Kanalıma abone olmak için: https://www.youtube.com/channel/UC0RFlaJSy7j5Mu8fjUj-JOg?sub_confirmation=1
Günümüzde hayatımıza böylesine etki edip, bizi yanlışlardan koruyacak herhangi bir mecra bulunmamaktadır. Unutmayalım ki, kelimeler de canlıdır ve kullanıldıkça yaşarlar. Biz, şu an böylesine bir zenginlikten uzakta kendi kabuğumuzu kırmakla uğraşa duralım, yaklaşık yüz senedir her geçen gün artarak, Kur’ânî kelimelerimiz bir bir ölümle karşı karşıya kalmaktadır. İşte bu yüzden ve bu mesele anlaşılmadan, dâvânın garip oluşu ve milletçe neler kaybettiğimizin izahı mümkün olmamaktadır.
Kur’ânî kelimeler tahrif edilmediğinden ötürü de, her Müslümanın okuması farz olan Kur’an-ı Kerim sayesinde kendimizi ifade edecek ortak bir dile sahiptik. Gündelik hayatta da kullanılan bu dil sayesinde, hem Kur’an’daki kelimeleri kullanıp, hem de kelimelerin kulaktan kulağa herkese yayılması sağlanıyordu.
Âlemi İslam'ın bin sene boyunca başını çeken milletimizin en garip dâvâsının adıdır, lisan meselesi. Çünkü bu dâvânın ehemmiyeti ne yazık ki, hâlâ tam olarak kavranabilmiş değil. ‘Harf inkılabı’ adlı işgal ile başlayan bu tahrif hareketi hâlen devam etmekte olup, Kur’an-ı Kerim'i tefekkür ve tahassüs etmede bizi eksik bırakıp, hak din olan İslam ile bağlarımızı gittikçe koparmaya devam etmektedir.
Âlemi İslam'ın bin sene boyunca başını çeken milletimizin en garip dâvâsının adıdır, lisan meselesi.
Çünkü ‘harf inkılabı’ ile evvela yazının cinsi değişmiş olup, Kur’an alfabesi yerine Latin alfabesi getirilmiştir. Bunun ardından da bin yıldır kullandığımız kelimelerle bağımızı koparmak adına yeni kelimeler uydurulmuş ve bu hareketlerin hepsi medeniyetleşme çatısı altında bu aziz millete dayatılmıştır.
Oysa ki vakanın arka yüzüne baktığımızda asıl meselenin medeniyetleşme olmayıp, Kur’an ile olan bağları koparmak olduğu aşikârdır. Günümüzün en büyük sıkıntılarından biri de Müslümanların bir arada olamayışıdır ki, bunun en önemli nedeni şüphesiz bu lisan meselesidir. Çünkü İslam harfleri Müslümanlar arasında bir birlik sağlıyordu. Bunun tezahürü olarak da herhangi bir İslam beldesine gittiğiniz zaman kendi derdinizi anlatabilecek kadar konuşma becerisine de sahip oluyordunuz.
Kur’ânî kelimeler tahrif edilmediğinden ötürü de, her Müslümanın okuması farz olan Kur’an-ı Kerim sayesinde kendimizi ifade edecek ortak bir dile sahiptik. Gündelik hayatta da kullanılan bu dil sayesinde, hem Kur’an’daki kelimeleri kullanıp, hem de kelimelerin kulaktan kulağa herkese yayılması sağlanıyordu. Bunun neticesi olarak da, bir ortamda Kur’an-ı Kerim okunduğu zaman dinleyenler, ayetlerdeki kelimeleri idrak edip hem Kur’an ziyafeti çekiyorlar, hem de Allah Azimüşşanın emir ve yasaklarını idrak edip, yaptıkları yanlış ve hatalardan dönebiliyorlardı.
Günümüzde hayatımıza böylesine etki edip, bizi yanlışlardan koruyacak herhangi bir mecra bulunmamaktadır. Unutmayalım ki, kelimeler de canlıdır ve kullanıldıkça yaşarlar. Biz, şu an böylesine bir zenginlikten uzakta kendi kabuğumuzu kırmakla uğraşa duralım, yaklaşık yüz senedir her geçen gün artarak, Kur’ânî kelimelerimiz bir bir ölümle karşı karşıya kalmaktadır. İşte bu yüzden ve bu mesele anlaşılmadan, dâvânın garip oluşu ve milletçe neler kaybettiğimizin izahı mümkün olmamaktadır.
Yazımızı Konfuçyüs'ün şu sözüyle bitirelim; “Bir milleti yok etmek istiyorsanız dilini tahrip edin!”
Kaynak: https://www.gzt.com/gercek-hayat/lisan-meselesi-3593286
...
https://www.youtube.com/watch?v=3Lofa196jAA
Transaction
Created
2 weeks ago
Content Type
Language
video/mp4
tr